![[?]](https://static.presspublica.pl/web/rp/img/cookies/Qmark.png)
Nie wszystkie składniki wynagrodzenia zwiększają świadczenia chorobowe
Do podstawy wymiaru zasiłku chorobowego zatrudnionych nie wliczamy wszystkich świadczeń ze stosunku pracy. Pomijamy np. te, które nie mają charakteru wynagrodzenia i nie podlegają składkom
Ogólna zasada – zasiłki chorobowe liczymy od przeciętnego miesięcznego wynagrodzenia, jakie firma wypłaciła pracownikowi za 12 miesięcy kalendarzowych poprzedzających miesiąc powstania niezdolności do pracy. Wynika tak z art. 36 ustawy z 25 czerwca 1999 r. o świadczeniach z ubezpieczenia społecznego w razie choroby i macierzyństwa (tekst jedn. DzU z 2005 r. nr 31, poz. 267 ze zm.; dalej ustawa). Uwzględniamy przy tym wyłącznie składniki wynagrodzenia ze stosunku pracy, od których ustalamy składki na ubezpieczenie chorobowe. Składniki wolne od składek nie wpływają zatem na świadczenia chorobowe. Jednak nie wszystkie należności oskładkowane je zwiększają.
Zawieszane lub obniżane...
Nie wszystkie składniki wynagrodzenia, od których opłacamy składki chorobowe, wchodzą równocześnie do podstawy wymiaru zasiłku lub wynagrodzenia chorobowego. Obliczając tę ostatnią, w ogóle nie bierzemy bowiem pod uwagę składników, które wedle układów zbiorowych lub innych przepisów płacowych nie ulegają zawieszeniu lub zmniejszeniu za czas przebywania na zwolnieniu lekarskim. Zasadę tę określa art. 41 ust. 1 ustawy, a potwierdza Sąd Najwyższy m.in. w wyroku z 11 maja 2005 r. (III UK 33/05). Nie dotyczy jednak składników, które w ogóle nie należą się podczas choroby, np. wynagrodzenia zasadniczego czy stałej premii regulaminowej ustalonej jako...
Archiwum Rzeczpospolitej to wygodna wyszukiwarka archiwalnych tekstów opublikowanych na łamach dziennika od 1993 roku. Unikalne źródło wiedzy o Polsce i świecie, wzbogacone o perspektywę ekonomiczną i prawną.
Ponad milion tekstów w jednym miejscu.
Zamów dostęp do pełnego Archiwum "Rzeczpospolitej"
ZamówUnikalna oferta
