![[?]](https://static.presspublica.pl/web/rp/img/cookies/Qmark.png)
Fiskus wyjaśnia wątpliwości
Firma może zaliczyć poniesione wydatki do kosztów szybciej niż w sytuacji, gdyby od razu kupiła urządzenie lub samochód na własność
Przepisy o podatku dochodowym wyróżniają leasing operacyjny i finansowy. W przypadku tego pierwszego przedmiot umowy jest własnością firmy leasingowej (to ona dokonuje odpisów amortyzacyjnych), a leasingobiorca wnosi opłaty, które zalicza do kosztów uzyskania przychodów. Po zakończeniu umowy klient najczęściej wykupuje używany samochód lub urządzenie, choć jest to jedynie jego prawo, a nie obowiązek.
Leasing finansowy pod względem podatkowym ma charakter zbliżony do sprzedaży na raty. Użytkownik dokonuje odpisów amortyzacyjnych i zalicza je do kosztów uzyskania przychodów. Natomiast comiesięczna spłata wartości przedmiotu umowy nie jest kosztem. Z tych powodów taki rodzaj umowy jest dużo rzadziej wybierany przez przedsiębiorców.
Leasing operacyjny
Aby umowa została zakwalifikowana jako leasing operacyjny, muszą być spełnione dwa podstawowe warunki. Przede wszystkim musi być ona zawarta na z góry określony okres, nie krótszy niż 40 proc. normatywnego okresu amortyzacji. W przypadku środków trwałych chodzi o podstawowy okres amortyzacji obliczony według stawek z wykazu, który jest załącznikiem do ustaw o PIT oraz CIT. Przykładowo w odniesieniu do samochodów podstawowa stawka wynosi 20 proc. Oznacza to, że czas całkowitej amortyzacji wynosi 60 miesięcy, a 40 proc. tego okresu to 24 miesiące....
Archiwum Rzeczpospolitej to wygodna wyszukiwarka archiwalnych tekstów opublikowanych na łamach dziennika od 1993 roku. Unikalne źródło wiedzy o Polsce i świecie, wzbogacone o perspektywę ekonomiczną i prawną.
Ponad milion tekstów w jednym miejscu.
Zamów dostęp do pełnego Archiwum "Rzeczpospolitej"
ZamówUnikalna oferta
