Dwutakt Karola Wojtyły

źródło: Corbis

W 1986 r. Jan Paweł II zwołał do Asyżu przywódców wielu światowych religii, by wspólnie acz nie razem modlić się o pokój. Był to zarazem rok, w którym papież powołał komisję do stworzenia pierwszego od ponad czterech stuleci katechizmu

źródło: EAST NEWS

Tak jak Jan Paweł II nieustannie podkreślał swoje wielkie uznanie dla dorobku poprzednika, podobnie czyni Benedykt XVI w stosunku do Jana Pawła II

Pontyfikat Jana Pawła II rozczarował zarówno progresistów, jak i integrystów, dając zarazem obu grupom wiele tekstów oraz działań wspierających ich wizję świata. Przełamało to logikę coraz silniejszej polaryzacji postaw wewnątrz Kościoła

Upływający czas w intrygujący sposób wpływa na odczytywanie długiego pontyfikatu Karola Wojtyły. Jego pierwsze lata niejako automatycznie konfrontowano z poprzedzającym je 15-leciem Pawła VI. Po introwertycznym dyplomacie przyszedł wówczas dynamiczny duszpasterz. Po odnajdującym się w lewicowym klimacie epoki (encyklika „Populorum progressio”, sprzyjanie teologii wyzwolenia, otwarcie polityki wschodniej Watykanu) papieżem został człowiek krytyczny wobec wszelkich, czy to teologiczno-filozoficznych, czy politycznych form marksizmu, który doświadczenie ideologii miał głęboko wpisane we własną biografię.

Dziś z kolei, po ponad 30 latach, spoglądamy na pontyfikat Benedykta XVI przez pryzmat epoki Jana Pawła II. Po filozofie mamy teologa; po charyzmatycznym duszpasterzu delikatnego profesora; po osobowości wciąż kreującej nowe wydarzenia i bezustannie spotykającej się z ludźmi mamy dziś człowieka spędzającego większość czasu na terzo piano w Watykanie w gronie najbliższych współpracowników; po tym, za którego pontyfikatu Bractwo św. Piusa X popadło w ekskomunikę, tego, który postanowił ją zdjąć.

Zauważmy przy tym, że podobnie jak Jan Paweł II nieustannie podkreślał swoje wielkie uznanie dla dorobku poprzednika i kontynuowanie jego misji, czyni Benedykt XVI w stosunku do Jana Pawła II.

Dwustronne rozczarowanie

Jeżeli wyróżnimy szerokie...