źródło: Muzeum Wojska Polskiego
Pokaz na krakowskich Błoniach podczas V Zlotu Sokoła w lipcu 1910 roku
źródło: Muzeum Wojska Polskiego
Piłsudski, wraz z żona Marią na meczu Cracovii, czerwiec 1917 roku
źródło: Muzeum Wojska Polskiego
Trening piłkarski żołnierzy Legionów. Front Wołyński, fotografia z 1916 roku
źródło: Muzeum Wojska Polskiego
Odznaka krakowskiego Sokoła
źródło: Muzeum Wojska Polskiego
Akwarela ukazująca pawilon powystawowy na Oleandrach, gdzie w sierpniu 1914 roku gromadzili się zmobilizowani Strzelcy i Drużyniacy. Pawilon spłonął w marcu 1915 roku wskutek przypadkowego zaprószenia ognia
źródło: Muzeum Wojska Polskiego
Pierwsza Tajna Drużyna Skautowa im. Romualda Traugutta z Warszawy
źródło: Muzeum Wojska Polskiego
Nalepka okienna Towarzystwa Szkoły Ludowej upamiętniająca Konstytucję 3 maja 1791 roku. Nalepki tego rodzaju odegrały dużą rolę w budzeniu uczuć patriotycznych
źródło: Muzeum Wojska Polskiego
Winieta „Pieśni Strzeleckiej”, wewnątrz znajdowały się nuty pieśni nawiązującej do powstania 1863 roku
źródło: Muzeum Wojska Polskiego
Uczestnicy zjazdu młodzieży Zarzewiackiej w Stanisławowie w roku 1909. Zarzewiacy byli odłamem ruchu narodowego, który przejął ideologię walki zbrojnej o niepodległość. Nazwa pochodziła od organu prasowego
źródło: Muzeum Wojska Polskiego
Scena z przeglądu jednostek legionowych
źródło: Muzeum Wojska Polskiego
Program Szkół Wojskowych Związku Strzeleckiego. Programy opracowywali Polacy, oficerowie rezerwy armii zaborczych
źródło: Muzeum Wojska Polskiego
„Zadania praktyczne rewolucji w zaborze rosyjskim”. Piłsudski opublikował je, używając pseudonimu Z. Mieczysławski
źródło: Muzeum Wojska Polskiego
Odznaka XIV Drużyny PDS – Polskich Drużyn Strzeleckich. PDS uznały komendę Piłsudskiego tuż przed wybuchem I wojny światowej
źródło: Muzeum Wojska Polskiego
Dyplom imieninowy oficerów krakowskiego Strzelca dla Józefa Piłsudskiego, 19 marca 1914 roku
źródło: Muzeum Wojska Polskiego
„Diabelski młyn” – stelaż do ćwiczeń wykonany przez Wacława Hagemajera (1886 – 1953), studenta Akademii Sztuk Pięknych w Krakowie i legionisty I Brygady
źródło: Muzeum Wojska Polskiego
Parasol, odznaka ukończenia Szkoły Oficerskiej Związków Strzeleckich
źródło: Muzeum Wojska Polskiego
Orzełek strzelecki projektu Czesława Jarnuszkiewicza (1888 – 1988), późniejszego generała WP
W Galicji dojrzewały przemiany, które dostarczyły Piłsudskiemu entuzjastów walki zbrojnej. Dwa pola przyniosły mu szczególnie obfity plon.
Pierwszym były już istniejące organizacje o charakterze masowym, takie jak Sokół, oraz środowiska promujące tężyznę fizyczną, drugim zaś galicyjska szkoła z jej patriotycznym, opartym na literaturze romantycznej wychowaniem. Posiadając takie zaplecze, mógł Piłsudski pokusić się o budowę masowej organizacji i rościć sobie prawa do nieformalnego początkowo tytułu Komendanta.
Piłsudski był świadom, że kultywowanie tężyzny fizycznej zwiększy rekrutację do organizacji strzeleckich. Charakterystyczne, że w Legionach Polskich skupiło się wielu wybitnych sportowców i wykuwały się zalążki dyscyplin i związków sportowych, jakie tuż po zakończeniu I wojny światowej pojawiły się w życiu niepodległej ojczyzny. Można nawet zaryzykować tezę, że reprezentacje narodową w piłce nożnej powołano już w Legionach Polskich. Bo skoro dziś Walia czy Szkocja, niebędące przecież niepodległymi państwami, posiadają reprezentacje narodowe i biorą udział w rozgrywkach międzynarodowych, to przecież i trójzaborową w sensie składu osobowego drużynę Legionów – która w kwietniu 1917 rozegrała spotkanie z reprezentacją pułków niemieckich w Warszawie – mamy prawo traktować jako drużynę narodową. Tym bardziej że zabiegi dotyczące powołania polskiego związku piłki nożnej datują się jeszcze na rok 1911.
Młodsze pokolenia zarażone zostały bakcylem sportu w parku dr. Henryka Jordana w Krakowie, w Ogrodzie Gier...