![[?]](https://static.presspublica.pl/web/rp/img/cookies/Qmark.png)
Awinion jest teatrem
Miasto staje się w lipcu największą sceną świata. O takim stężeniu teatru na jeden centymetr kwadratowy nie śniło się, jak pisał Szekspir, nawet filozofom. Turyści kupują ponad milion biletów na spektakle. Zostawiają w Prowansji około 2 mld euro
Aby zanurzyć się w świecie iluzji, nie trzeba przekraczać progu żadnej sali. Króluje na ulicach, placach, dziedzińcach. Już u wyjścia z dworca kolejowego bombardują festiwalowych gości tysiące barwnych plakatów i ulotek. Przyczepionych, przyklejonych gdzie się da: do lampy, do witryny, do parkanu i do średniowiecznych murów. Idąc ulicą Republiki w stronę Pałacu Papieży, przeciskając się pomiędzy platanami przez ciasno zbity tłum – trzeba zapomnieć o ciszy i spokoju. Głośniej jest tylko na sambodromie w Rio de Janeiro.
Przed ratuszem na placu Zegarowym, gdzie przez całą noc wiruje kolorowa karuzela w stylu retro, suną korowody dam i kawalerów w perukach, pląsają półnagie tancerki z ogromnymi pióropuszami. Nagle wszyscy się rozstępują – środkiem mknie kawalkada biało-niebieskich szaletów z czerwonym serduszkiem: tak w Awinionie zwabia się widzów na sztuki Marivaux. W kawiarni obok występuje paryska śpiewaczka czasu okupacji. Pomiędzy stoliki wpada grupa esesmanów w podkutych butach, czarnych mundurach, z trupimi czaszkami na czapkach. Czwórka mimów przedstawia się jako Najstarsze Muzeum Sztuki Nowoczesnej. Odgrywa obrazy z „Guerniki” Picassa. Przed katedrą spotkałem młodzieżowy zespół Skowronki, który tańczył kujawiaka. W tym roku najwięcej było naśladowców Michaela Jacksona.
Kocioł z ulotkami
Tylko dwa...
Archiwum Rzeczpospolitej to wygodna wyszukiwarka archiwalnych tekstów opublikowanych na łamach dziennika od 1993 roku. Unikalne źródło wiedzy o Polsce i świecie, wzbogacone o perspektywę ekonomiczną i prawną.
Ponad milion tekstów w jednym miejscu.
Zamów dostęp do pełnego Archiwum "Rzeczpospolitej"
ZamówUnikalna oferta
