![[?]](https://static.presspublica.pl/web/rp/img/cookies/Qmark.png)
Pensja nie tylko na czas, ale i we właściwej wysokości
Zatrudnienie zawsze jest odpłatne. Obowiązkiem szefa jest regularne wypłacanie wynagrodzenia. Nie może się też pomylić w obliczeniu należnej gratyfikacji
Każdy stosunek pracy charakteryzuje dobrowolność, osobiste świadczenie pracy w sposób ciągły, podporządkowanie, wykonywanie pracy na rzecz pracodawcy ponoszącego ryzyko związane z zatrudnieniem i odpłatny charakter zatrudnienia.
Takie cechy wynikają bezpośrednio z kodeksu pracy, z jego art. 22. Potwierdza to także orzecznictwo sądowe. Na przykład wyrok Sądu Najwyższego z 23 października 2006 r. (I PK 113/2006).
Pracodawca nie może być zwolniony z obowiązku wypłacenia wynagrodzenia za pracę nawet z tego powodu, że stanowi to dla niego nadmierne obciążenie finansowe. Orzekł o tym SN w wyroku z 11 stycznia 2006 r., II PK 113/2005.
Za wykonane zadania
Co do zasady pracownik powinien otrzymać wynagrodzenie za pracę wykonaną. Wynagrodzenie jest bowiem świadczeniem wzajemnym pracodawcy, które przysługuje za zrealizowane zadania.
Pracownik nabywa zatem prawo do wynagrodzenia dopiero po wykonaniu pracy. Za okres niewykonywania pracy przysługuje mu ono tylko wtedy, kiedy przepisy przewidują wypłatę pensji. Taka reguła wynika z art. 80 k.p.
Pracownik nie może się zrzec prawa do wynagrodzenia. Mówi o tym art. 84 k.p. Przepis ten ma charakter bezwzględny. Wynagrodzenie jest bowiem niezbywalnym prawem pracownika. Jego wypłata należy do podstawowych obowiązków pracodawcy. Zakaz zrzeczenia się prawa do wynagrodzenia obejmuje wszystkie jego...
Archiwum Rzeczpospolitej to wygodna wyszukiwarka archiwalnych tekstów opublikowanych na łamach dziennika od 1993 roku. Unikalne źródło wiedzy o Polsce i świecie, wzbogacone o perspektywę ekonomiczną i prawną.
Ponad milion tekstów w jednym miejscu.
Zamów dostęp do pełnego Archiwum "Rzeczpospolitej"
ZamówUnikalna oferta
