Piraci końca republiki

źródło: Rzeczpospolita

Olympos w Cylicji, gniazdo starożytnych piratów – widok z ruin antycznego akropolu na zatokę

źródło: Rzeczpospolita

Moneta rzymska przedstawiająca port w Ostii, 66 r. p.n.e.

źródło: Rzeczpospolita

Aqualifer – chorąży niosący znak orła – symbol rzymskiego legionu

źródło: Rzeczpospolita

Dionizos walczy z piratami, rzymska mozaika z Tunezji, II – III w. n.e.

źródło: Rzeczpospolita

Okręt rzymski z żołnierzami płynie po Nilu, mozaika ze świątyni Fortuny w Palestrinie, ok. 80 r. p.n.e.

źródło: Rzeczpospolita

Rekonstrukcja antycznego portu w Ostii, rycina Joana Blaeu, XVII w.

źródło: Rzeczpospolita

Cezar wyrusza rozprawić się z piratami, litografia, XIX w.

źródło: Rzeczpospolita

Cezar, popiersie marmurowe, ok. 50 r. p.n.e.

źródło: Rzeczpospolita

Statek handlowy podczas rejsu, mozaika z Ostii, I w. n.e.

źródło: Rzeczpospolita

Rzymianie na łodzi odbijają od brzegów Afryki, mozaika z Casal na Sycylii, III – IV w. n.e.

źródło: Rzeczpospolita

Rzymski okręt z żołnierzami, płaskorzeźba, I w. n.e.

źródło: Rzeczpospolita

Złoty aureus z wizerunkami Gnejusza Pompejusza Wielkiego i jego syna, ok. 30 r. p.n.e.

źródło: Rzeczpospolita

Gnejusz Pompejusz Wielki, rzeźba, ok. 55 r. p.n.e.

źródło: Rzeczpospolita

Rzymianie z czasów republiki, plaskorzeźba, ok. 100 r. p.n.e.

źródło: Rzeczpospolita

Antyczne ruiny w Pompejopolis w Azji Mniejszej – mieście założonym przez Pompejusza Wielkiego, w którym osiedlano byłych piratów

źródło: Rzeczpospolita

Rzymskie okręty, rysunki na podstawie malowidła z Pompejów, XIX w.

źródło: Rzeczpospolita

Monety galijskich Wenetów, I w. p.n.e.

źródło: Rzeczpospolita

Moneta Decymusa Juniusza Brutusa z mieczami i owalną tarczą (rewers) oraz wizerunkiem boga Marsa (awers),ok. 55 r.

źródło: Rzeczpospolita

źródło: Rzeczpospolita

Decymus Juniusz Brutus Albinus, pogromca floty Wenetów z zatoki Morbihan

źródło: Rzeczpospolita

Rekonstrukcja rzymskich umocnień w Beaune w Burgundii

źródło: Rzeczpospolita

Bitwa między flotą rzymską a Wenetami w zatoce Morbihan, 56 r. p.n.e., miniatura francuska, pierwsza połowa XV w.

źródło: Rzeczpospolita

Moneta Cezara wybita po podboju Galii

źródło: Rzeczpospolita

Rzymianie dokonują abordażu na wrogim statku, rycina niemiecka, XIX w.

źródło: Rzeczpospolita

Kapitulacja wodza Galów Wercyngetoryksa przed Cezarem w 52 r. p.n.e., mal. Lionel Noel Royer, 1899 r.

źródło: Rzeczpospolita

Rzymski okręt wojenny, rys. Peter Connoly, XX w.

źródło: Rzeczpospolita

Gajusz Juliusz Cezar, popiersie marmurowe, I w. p.n.e.

źródło: Rzeczpospolita

Reliefy przedstawiające statek handlowy i wyładunek towarów w porcie, III w. n.e.

źródło: Rzeczpospolita

Rzymski statek handlowy, płaskorzeźba z Leptis Magna, I w.p.n.e.

źródło: Rzeczpospolita

Rzymianie lądują w Brytanii, rycina, XIX w

źródło: Rzeczpospolita

Cezar na sestercji rzymskiej z 44 r. p.n.e.

źródło: Rzeczpospolita

„Triumf Cezara”, mal. Andrea Mantegna

źródło: Rzeczpospolita

Moneta ze sławnymi słowami Cezara „veni, vidi, vici” (przybyłem, zobaczyłem, zwyciężyłem) z 47 r. p.n.e.

źródło: Rzeczpospolita

Stela nagrobna oficera rzymskiej floty, który według inskrypcji walczył z piratami, Rawenna, I w. n.e

źródło: Rzeczpospolita

Rzymski okręt opuszcza port, akwarela niemiecka, XIX w.

Zanim Rzymianie zapanowali nad morzami znajdującymi się w obrębie ich horyzontu geograficznego (budując tym samym pierwszą w dziejach talassokrację powszechną), musieli się uporać z dwoma przeciwnikami: śródziemnomorskimi piratami i atlantyckimi, zamieszkującymi tereny obecnej Bretanii, plemionami celtyckimi.

W tych działaniach wykazali się ludzie, którzy decydowali później o losach świata rzymskiego.

Piraci działali na Morzu Śródziemnym od zarania żeglugi, czyli de facto od powstania cywilizacji. Rozbojem morskim trudniły się w większym lub mniejszym stopniu wszystkie niemal ludy nadbrzeżne. Rzym, potęga lądowa o kontynentalnej kulturze strategicznej, długo nie zdawał sobie sprawy z rozmiaru związanych z tym zagrożeń. Dlatego niebywały rozkwit piractwa, który nastąpił po wyeliminowaniu przez Rzymian potęg morskich ówczesnego świata, czyli Kartaginy i Rodos, włodarzy miasta nad Tybrem niepomiernie zaskoczył. To właśnie rzymskie sukcesy na lądzie stworzyły ową „próżnię siły” na morzu, którą błyskawicznie wypełnili morscy rozbójnicy.

Głównymi ośrodkami piractwa stały się: Cylicja (kraina położona na wybrzeżu Azji Mniejszej), Kreta, Baleary (w pobliżu wschodnich wybrzeży Hiszpanii), Iliria (wschodnie wybrzeże Adriatyku). Najgorszą sławę zyskała Cylicja, będąca „Tortugą starożytności”. Piraci stworzyli tam kilka bytów quasi-państwowych, opartych na potężnych nadbrzeżnych twierdzach takich jak Kragos (Cragus) w Licji. W I wieku p.n.e. potęga śródziemnomorskich piratów osiągnęła swe apogeum. Według rozmaitych szacunków w ich rękach znajdowało się od 1500 do 2500 jednostek pływających – od lekkich galer rozpoznawczych po ciężkie...