Jak przyszpilić budyń do ściany

autor zdjęcia: bartosz jankowski

źródło: Fotorzepa

W sytuacji gdy PiS potrzebuje wizerunku partii różnorodnej, dramaturgię kongresu buduje się wyłącznie na obliczu Jarosława Kaczyńskiego

Jarosław Kaczyński wciąż mówi Polakom o zagrożeniach, których nie widać gołym okiem. Nie przyjmuje do wiadomości, że epoka wielkiego grillowania nie sprzyja organizowaniu ulicznych protestów – pisze publicysta „Rzeczpospolitej”

Krytycy teatralni dobrze znają sytuację, w której dojrzały aktor staje wobec sytuacji, gdy traci wzięcie. Zaniepokojony na siłę szuka nowych sztuczek, aby odzyskać popularność. A im bardziej mu nie idzie, tym bardziej się szarpie. I wtedy zaczyna to dostrzegać publiczność. Jedni reagują ze współczuciem, inni pękają ze śmiechu.

Coś podobnego dzieje się z Prawem i Sprawiedliwością – partią, która od przegranych wyborów w 2007 roku próbuje coraz to nowych zwrotów, aby odzyskać utraconą inicjatywę.

Wymyślane na szczycie partii rozmaite nowe taktyki – aktywizacja młodych, otwarcie na inteligencję czy wysunięcie na czoło kobiet – okazują się wyłącznie medialnymi kreacjami rozpadającymi się w zderzeniu z rzeczywistością.

W czasie, gdy w Platformie toczą się prawybory, podczas zjazdu PiS przeciw obecnemu prezesowi nie stanął – nawet pro forma – żaden kontrkandydat

Potwierdził to niedzielny kongres PiS w Poznaniu. Zjazd, który w innej sytuacji można by nazwać poprawnym, a nawet udanym. Ale nie tym razem – parę miesięcy przed bojem o reelekcję Lecha Kaczyńskiego. W tej sytuacji zjazd, który nie zaskoczył komentatorów czymś nowym i rewelacyjnym, musiał być uznany za porażkę.

Problemem nie są już jednak pojedyncze niedociągnięcia, ale zjawisko, które nazwać trzeba załamaniem się polityki medialnej PiS.

...