![[?]](https://static.presspublica.pl/web/rp/img/cookies/Qmark.png)
Jedzenie bez końca
Andrzej Grabowski nagrał pod choinkę debiutancki album „Mam prawo… czasami… banalnie”. Rozmawia na niej z Bogiem, a nam opowiada o swoich wokalnych wpadkach
Rz: Ulega pan jeszcze magii Bożego Narodzenia?
Andrzej Grabowski: To czas, kiedy tęsknię za dzieciństwem. Im jestem starszy – tym bardziej. Za domem rodziców, za bliskimi, bo się porozjeżdżali albo odeszli. Za dobrym miesiącem grudniem, który zaczynał się od Mikołaja. Moje dzieciństwo przypadło na koniec lat 50., dlatego święta miały specjalny smak – wyjątkowo dobrego jedzenia, którego brakowało przez cały rok. Chociażby szynki.
Uśmiecha się pan.
Do czekoladowych cukierków, bo nie jadłem ich na co dzień. Dania wigilijne można wykonać i dziś, ale człowiek dorosły odczuwa inaczej. Pozostały wspomnienia. Zawsze są piękniejsze od rzeczywistości.
Jak pan spędzi tegoroczne święta?
Będzie Wigilia, może pójdę na pasterkę, jak dotrwam. A potem siedzenie przy stole. Niestety. I czekanie, aż się skończy jedzenie bez końca. Myślenie, żeby przyszedł powszedni dzień. Może to się zmieni, jak urządzę pierwszą Wigilię w moim drewnianym domu, który buduję. A może znowu się rozczaruję?
Zawsze może pan się pocieszyć piosenką „Rozmowa z Bogiem” z debiutanckiej płyty. Jaka to rozmowa?
To jedyny mój tekst na płycie i pewnie rozmawiam z Bogiem tak jak wszyscy. Dla jednych to jest Jezus, dla innych Allah, Jahwe albo Demiurg. Osobiście staram się wierzyć w Pana Boga katolickiego. Lubię...
Archiwum Rzeczpospolitej to wygodna wyszukiwarka archiwalnych tekstów opublikowanych na łamach dziennika od 1993 roku. Unikalne źródło wiedzy o Polsce i świecie, wzbogacone o perspektywę ekonomiczną i prawną.
Ponad milion tekstów w jednym miejscu.
Zamów dostęp do pełnego Archiwum "Rzeczpospolitej"
ZamówUnikalna oferta
