![[?]](https://static.presspublica.pl/web/rp/img/cookies/Qmark.png)
Hetmański gród
Tarnopol swoje powstanie i nazwę zawdzięcza hetmanowi Janowi Tarnowskiemu. W swej prawie 500-letniej historii był w następstwie koligacji małżeńskich we władaniu wielkich polskich rodów magnackich: Ostrogskich, Zamoyskich, Koniecpolskich, Sobieskich i Turkułłów.
Na początku swego istnienia, gdy było to miasto prywatne Potockich, największe zasługi położył jego założyciel Jan Potocki (1488 – 1561), wznosząc nad brzegiem Seretu w 1545 r. zamek mający bronić Podola przed napadami Tatarów, Wołochów, a później Turków i Kozaków. Obiekt ten rozbudował jego syn Jan Krzysztof, tworząc ufortyfikowaną warownię, w której chronili się chłopi z okolicznych wsi w czasie najazdów. Obaj budowniczowie zamku i warowni wykorzystali w celach obronnych duży staw powstały w następstwie przegrodzenia Seretu. Rzeka ta, bogata w dorodne pstrągi i raki, żywiła i broniła miasta.
Zamek tarnopolski miał dawać poczucie bezpieczeństwa ludności okolicznej, zwłaszcza gdy Tatarzy, ciągnąc na zachód, rozkładali się na podzamczu „koszem" i gdy Kozacy Chmielnickiego plądrowali okolice. Przez wiele lat dziedzicem warowni tarnopolskiej był wojewoda kijowski Jan Zamoyski (1627 –1665) – słynny „Sobiepan", a później jego córka Joanna Barbara wniosła miasto w wianie wojewodzie sandomierskiemu Aleksandrowi Koniecpolskiemu. Po kolejnej koligacji małżeńskiej...
Archiwum Rzeczpospolitej to wygodna wyszukiwarka archiwalnych tekstów opublikowanych na łamach dziennika od 1993 roku. Unikalne źródło wiedzy o Polsce i świecie, wzbogacone o perspektywę ekonomiczną i prawną.
Ponad milion tekstów w jednym miejscu.
Zamów dostęp do pełnego Archiwum "Rzeczpospolitej"
ZamówUnikalna oferta
