Jedno, chociaż dwoje

źródło: AP

Na audiencje generalne u Jana Pawła II przychodzili nowożeńcy. Papież błogosławił im. Na zdjęciu: audiencja generalna na placu św. Piotra w sierpniu 2001 r.

źródło: bip

Paweł Wosicki

Papieska teologia ciała jest najbardziej twórczą chrześcijańską odpowiedzią na XX-wieczną rewolucję seksualną – pisze publicysta „Więzi”

Wszystko zaczęło się w Polsce, kiedy przyszły papież zainteresował się problematyką małżeństwa i rodziny. Lubił otaczać się młodymi małżeństwami, przyjaźnił się z wieloma rodzinami, wspólnie spędzali wakacje. „Wujek" Karol chciał, aby jego twórczość jak najpełniej odzwierciedlała doświadczenia tych, którzy są mężem i żoną na co dzień. Oni zaś odnajdywali później w jego publikacjach samych siebie oraz niezwykle świeże, jak na myśl chrześcijańską, spojrzenie na ludzką płciowość, małżeństwo i rodzinę.

„Miłość i odpowiedzialność" to filozoficzna rozprawa, która ukazuje seksualność w perspektywie personalistycznej. W miłości małżeńskiej fascynuje ks. Wojtyłę spotkanie osób – jedność dwojga. Autor ukazuje seksualność jako coś dobrego. Podkreśla więziotwórcze znaczenie ludzkiej erotyki, co było na owe czasy tezą bardzo śmiałą, gdyż w oficjalnym nauczaniu Kościoła współżycie małżeńskie miało wówczas jeden cel: poczęcie potomstwa.

Nowa epoka

Językiem literackim przedstawił swoją myśl Karol Wojtyła w dramacie „Przed sklepem jubilera". Bohaterowie tej „medytacji o sakramencie małżeństwa" poszukiwali jak największej miłości i odkrywali, że aby ludzka miłość była pełna, trzeba ją „zaczepić" o Miłość absolutną. To z tej sztuki...