Rzym wspólnota Kościół

źródło: AP

Papież dwukrotnie zapraszał do Asyżu przedstawicieli różnych wyznań i religii, by modlić się o pokój. Na zdjęciu spotkanie w 2002 r.

Rz: Co jest najbardziej charakterystyczne w wizji Kościoła Jana Pawła II?

Ks. prof. Henryk Seweryniak: Jest to Kościół, o jakim mówił Sobór Watykański II. To Kościół, który nie jest piramidą: papież na szczycie, niżej biskupi, księża i zakonnicy, a na dole świeccy. Jest to Kościół komunia – wspólnota, koinonia. Jest widzialnym ciałem Chrystusa. Nie jest grupą wiernych, którzy prywatnie nawiązali więź z Jezusem i teraz tworzą klub o wspólnych zainteresowaniach, ale jest daną nam przez Chrystusa wspólnotą. Kościoła nie można sobie zrobić, lecz należy go przyjąć od Chrystusa.

Tę naukę o Kościele – o potrzebie harmonii jego wymiaru ludzkiego i Bożego, ziemskiego i ponadziemskiego, świeckiego i duchownego – Jan Paweł II realizował swoim świadectwem życia i pracy.

Takie pojęcie Kościoła chyba słabo zakorzeniło się w naszej mentalności?

Wolimy mówić o Kościele jako o kimś trzecim – o biskupach, księżach, zakonnicach. Nieżyjąca już teolog Stanisława Grabska pisała o obojętności świeckich. Dla nich Kościół to „oni", czyli księża, którzy powinni coś załatwić, podobnie jak ośrodek zdrowia powinien leczyć. Grabska zauważyła, że wielu świeckich nie ma poczucia, że są obywatelami Kościoła, tylko jego klientami.

Warto zauważyć, że papież tworzył wokół...