Pianista na luzie

autor zdjęcia: Juliusz Multarzyński

źródło: Fotorzepa

źródło: Mathias boythor/deutsche Grammophon

Jan Lisiecki 2012 r., poniżej jako 14-latek na warszawskim festiwalu „Chopin i jego Europa” w 2009 r. Mathias boythor/deutsche Grammophon

Jan Lisiecki ma 17 lat i kontrakt z Deutsche Grammophon. Za dziesięć dni światowa premiera jego płyty

Kiedy pytam, czy czuje się wyróżniony faktem, że jest najmłodszym pianistą w ponadstuletnich dziejach  światowego potentata, odpowiada: – To zaszczyt, ale nie nagrałem tej płyty dla prestiżu. Mam też nadzieję, że przestanę być traktowany jak cudowne dziecko. Nigdy zresztą nie zastanawiałem się, czy nim jestem. W życie koncertowe wchodziłem wcześnie, ale powoli. Było dużo ciężkiej pracy, ale i wiele przyjemności. Miałem czas przywyknąć, a poza tym jestem normalny Jaś.

Innego zdania jest niemiecka krytyczka Michaela Schäfer. „Jan to fenomen – napisała. – Z jednej strony wyluzowany nastolatek, z drugiej – niezwykle oczytany artysta. Ktoś, kto doskonale wie, czego chce, zarówno w życiu, jak w muzyce".

Naturalność jest chyba kluczem do zrozumienia jego fenomenu. Urodził się w 1995 r. w Calgary, dokąd przywędrowali jego rodzice po wyjeździe z Polski. Oboje nie mają muzycznego wykształcenia, kiedy się jednak okazało, że pięcioletniemu synowi nauka muzyki przychodzi z zadziwiającą łatwością, zdecydowali, że rozpocznie systematyczną edukację.

Pierwszy...