![[?]](https://static.presspublica.pl/web/rp/img/cookies/Qmark.png)
Odmienne zasady zakończenia współpracy
Wydłużenie okresu wypowiedzenia nie zawsze jest korzystne dla pracownika. Z pozoru daje mu większą ochronę zatrudnienia, ale w praktyce może utrudniać zmianę pracodawcy
Ocena korzystności postanowienia umownego niejednokrotnie wymaga uwzględnienia także warunków społeczno-gospodarczych z daty zawierania angażu. W szczególności w sytuacji znacznego bezrobocia postanowienia umów o pracę, które chronią trwałość stosunku pracy, z reguły uważa się za korzystne dla pracownika. Choć nie jest to regułą.
Natomiast zapisy zmierzające do osłabienia stałości zatrudnienia uznawane są zwykle na postanowienia działające na niekorzyść podwładnego.
Brak stabilizacji
Jako przykład można tu podać wprowadzoną do umowy klauzulę, w myśl której obie jej strony są upoważnione do jej natychmiastowego rozwiązania bez podawania przyczyny, za porozumieniem stron.
Sąd Najwyższy ocenił, że taki zapis jest nieważny. W uchwale z 15 kwietnia 1994 r. (I PZP 14/ 94) stwierdził, że klauzula upoważniająca pracodawcę i pracownika do rozwiązania stosunku pracy ze skutkiem natychmiastowym bez podawania przyczyny na zasadzie porozumienia stron jest nieważna. Uznał, że zastrzeżenie tego uprawnienia dla obu stron umowy jest unormowaniem zdecydowanie niekorzystnym dla pracownika. Powoduje bowiem uchylenie wszelkich...
Archiwum Rzeczpospolitej to wygodna wyszukiwarka archiwalnych tekstów opublikowanych na łamach dziennika od 1993 roku. Unikalne źródło wiedzy o Polsce i świecie, wzbogacone o perspektywę ekonomiczną i prawną.
Ponad milion tekstów w jednym miejscu.
Zamów dostęp do pełnego Archiwum "Rzeczpospolitej"
ZamówUnikalna oferta
