![[?]](https://static.presspublica.pl/web/rp/img/cookies/Qmark.png)
Kolejna trzynastka nie ma znaczenia
Jeśli pracownik uzyskał prawo do kolejnego zasiłku po krótkiej przerwie, należne mu świadczenie ustala się od poprzednio naliczonej podstawy wymiaru. Nie uwzględnia się więc składników pensji wypłaconych podczas tej pauzy
Podstawę wymiaru świadczeń chorobowych należnych pracownikowi ustala się uwzględniając przede wszystkim wynagrodzenie za pracę za 12 miesięcy poprzedzających miesiąc absencji zdrowotnej. Dodatkowo zwiększyć ją mogą inne składniki pensji, w tym wynagrodzenie roczne. Warunkiem ich wliczania jest to, by nie przysługiwały za okres niezdolności do pracy.
Ustalona podstawa wymiaru zasiłku przysługującego u tego samego pracodawcy będzie tak długo niezmienna, dopóki między okresami poszczególnych niezdolności do pracy nie wystąpi przerwa obejmująca przynajmniej trzy pełne miesiące kalendarzowe.
- Nasz pracownik chorował w ubiegłym roku, do 21 grudnia. Ponownie zachorował 15 lutego. W styczniu 2013 r. otrzymał trzynastkę za 2012 r. Świadczenie to jest proporcjonalnie zmniejszane za czas usprawiedliwionej nieobecności w pracy. Jak ustalić podstawę wymiaru świadczenia tej osoby? Czy do wynagrodzenia chorobowego należnego od lutego br. mamy wliczyć trzynastkę za 2012 r.? – pyta czytelnik.
Podstawę wymiaru zasiłku chorobowego przysługującego ubezpieczonemu będącemu pracownikiem stanowi – zgodnie z art. 36 ust. 1 i ust. 2 ustawy z 25 czerwca 1999 r. o świadczeniach pieniężnych z ubezpieczenia społecznego w razie choroby i macierzyństwa (tekst jedn. DzU z 2010 r. nr 77, poz. 512 ze zm.; dalej ustawa zasiłkowa) – przeciętne miesięczne wynagrodzenie wypłacone mu za 12 miesięcy kalendarzowych...
Archiwum Rzeczpospolitej to wygodna wyszukiwarka archiwalnych tekstów opublikowanych na łamach dziennika od 1993 roku. Unikalne źródło wiedzy o Polsce i świecie, wzbogacone o perspektywę ekonomiczną i prawną.
Ponad milion tekstów w jednym miejscu.
Zamów dostęp do pełnego Archiwum "Rzeczpospolitej"
ZamówUnikalna oferta
