Guział ruszył pierwszy kamień

autor zdjęcia: Piotr Nowak

źródło: Fotorzepa

Nie chodzi o pokazywanie się na warszawskich budowach w kasku i kaloszach – pisze publicysta. Hanna Gronkiewicz-Waltz na budowie metra

autor zdjęcia: Andrzej Wiktor

źródło: Fotorzepa

Wiceprzewodnicząca Platformy pozostała w stołecznym ratuszu wskutek jednoczesnego działania trzech czynników: niewyrazistej podmiotowości Warszawskiej Wspólnoty Samorządowej, pisowskiej hucpy i gry Leszka Millera 
– uważa publicysta.

W porównaniu z większością polityków wypowiadających się w sprawie warszawskiego referendum faryzeusze z Judei wyglądają jak stronnictwo zagorzałych weredyków. Relatywizowanie reguł gry staje się nad Wisłą polityczną spécialité de la maison. Mogłoby się zdawać, że w kraju chronicznego deficytu zachowań obywatelskich jakakolwiek okazja, aby choć trochę podoliwić mechanizmy demokratyczne, jest cenna. Nic z tych rzeczy, udział w referendum jest pożądany jedynie wtedy, gdy występuje w „słusznej" sprawie.

Nie trzeba dodawać, kto określa słuszność. W przypadku PiS słuszność w sposób oczywisty określa Jarosław Kaczyński. Dla Polaków nie jest to zaskoczenie. Okazuje się jednak, że zaskoczyć potrafi nas Donald Tusk. Premier, szermując frazesami racjonalności i modernizacji kraju,  uprawia coraz częściej sztukę ukrywania własnych zaniedbań i minimalizmu. Zamiast otwarcie wyłożyć swoje racje i stanąć mężnie do boju, woli korzystać z obywatelskiej gnuśności bądź zwykłej dezorientacji. Przykładu dostarcza nie tylko nawoływanie do bojkotu referendum w Warszawie, lecz również plany rządu wobec OFE, a zwłaszcza obowiązek składania deklaracji, czy chce się w nim pozostać. A dlaczego nie żądać deklaracji, czy chce się wrócić do ZUS?

Znów ta sama pokrętna logika jak w przypadku referendum i pokładanie nadziei w bierności społeczeństwa. Donald Tusk może w ten...