Kukliński i kwestia honoru

Cóż więcej można powiedzieć o sprawie Kuklińskiego ponad to, co już zostało w Polsce i na świecie powiedziane? Może tylko głośniej domagać się dla pułkownika Orderu Orła Białego, który należy mu się jak angielskiej królowej korona; ale ten temat ciągle jest jak tabu, przynajmniej w okolicach rezydencji pana Prezydenta (czyżby to efekt genius loci, na którego zły wpływ mają niższe numery z Belwederskiej?). Czy to kiedyś się zmieni? Czy wciąż musimy być zakładnikami wyedukowanych w Moskwie facetów z wężykiem na epoletach, którzy przysięgali kiedyś stać w bratnim przymierzu z Armią Radziecką i których rota tej przysięgi do dziś stawia na baczność? Może już dość tego szaleństwa i zakłamania? Może czas rozprawić się z sentymentami i powiedzieć całą prawdę o historii Ludowego Wojska Polskiego? Inaczej chyba się nie da. Bez tego Kukliński do końca będzie jak cierń wbity w miejsce intymne siedzącego okrakiem na kobyle historii komunistycznego żołdaka.

Czy oni wszyscy byli źli? Czy...