![[?]](https://static.presspublica.pl/web/rp/img/cookies/Qmark.png)
Jak uniknąć dublowania głównych księgowych czy ordynatorów
Przywrócenie pracownika na nieistniejące lub zajęte stanowisko oznacza dla firmy zwolnienie kogoś, kto już je objął po poprzedniku. Tylko gruntowna, obiektywna i sprawiedliwa ocena obu osób pozwoli wybrać i zostawić lepszą.
Niemożliwość lub niecelowość przywrócenia do pracy, jako przesłanka odrzucenia żądania przywrócenia do pracy i zasądzenia w to miejsce odszkodowania (art. 45 § 2 k.p.), od dawna budzi kontrowersje. Zastosowanie tej klauzuli generalnej w konkretnej sprawie zależy od uznania sądu. Choć to uznanie nie może być dowolne, w praktyce powoduje wysoką niepewność prawną zarówno u zwolnionego pracownika, jak i u jego byłego pracodawcy.
Jeden za drugiego
Dla firmy sytuacja, w której zwolniony dochodzi przywrócenia do pracy, oznacza czas, w którym szef powinien postępować z wyjątkową ostrożnością. W szczególności dotyczy to angażowania nowego pracownika w miejsce zwolnionego. Tak z reguły się dzieje i, co należy podkreślić, nie będzie to miało większego wpływu na rozstrzygnięcie co do przywrócenia do pracy. Taki pogląd wyraził Sąd Najwyższy w jednej z tez wyroku z 17 lutego 1998 r. (I PKN 572/97). Stwierdził, że „zatrudnienie nowego pracownika w miejsce zwolnionego nie jest wystarczające do uznania, że przywrócenie do pracy jest niemożliwe lub...
Archiwum Rzeczpospolitej to wygodna wyszukiwarka archiwalnych tekstów opublikowanych na łamach dziennika od 1993 roku. Unikalne źródło wiedzy o Polsce i świecie, wzbogacone o perspektywę ekonomiczną i prawną.
Ponad milion tekstów w jednym miejscu.
Zamów dostęp do pełnego Archiwum "Rzeczpospolitej"
ZamówUnikalna oferta
