Potwór Goya

źródło: AFP

„Przeciw dobru publicznemu”: mary nie dają nam spokoju

źródło: Wikipedia

„Rodzina Karola III”: realizm czy karykatura?

źródło: AFP

Inna twarz nowoczesności: nieracjonalna i szalona: „Okropności wojny”

źródło: AFP

źródło: AFP

„Szarża mameluków”: blask, ruch, okrucieństwo

Dzieła Goi wciąż są aktualne, a nawet niepokojąco współczesne. Może dlatego, że potrafił, jako jeden 
z pierwszych, dostrzec sprzeczności rodzącego się 
na jego oczach nowego świata. Jego wielkość i grozę.

Goya to jeden z wynalazców nowoczesności" – zaznacza Marc Restellini w tekście towarzyszącym wystawie „Goya et la modernité" prezentowanej w paryskiej Pinacothèque. Stało się tak, ponieważ w inny niż dotychczas sposób patrzył na współczesny świat. Odczuwał konieczność „wypowiedzenia się i bunt przeciwko swojej epoce". Tylko jak pokazać hiszpańskiego mistrza bez jego arcydzieł zgromadzonych w Prado, bez portretu rodzinnego Karola III, obu wizerunków – ubranej i rozebranej – Mai, „Rozstrzelania powstańców madryckich" i przejmujących obrazów z Domu Głuchego? Bez prac, które rzadko opuszczają mury madryckiego muzeum?

Wystawa w Pinacothèque – funkcjonującej od 2007 roku nowej przestrzeni wystawienniczej Paryża, konkurującej z tamtejszymi publicznymi potęgami: Luwrem, Musée d'Orsay, Grand Palais i Centre Pompidou – z tego ograniczenia uczyniła atut. Możemy oglądać obrazy mało znane, często pozostające w prywatnych zbiorach oraz olbrzymi zbiór jego cyklów graficznych, niby często reprodukowanych, ale tu zaprezentowanych w komplecie. To w nich może najpełniej można dostrzec nowoczesność Goi.

Sacrum i profanum

Goya – o czym często się zapomina – był malarzem religijnym. Od kościelnych zamówień zaczynał swą karierę. Jego pierwszą, dużą realizacją były freski dla katedry w Saragossie...