Każdy z nas może być bezdomny

autor zdjęcia: Robert Gardziński

źródło: Fotorzepa

prof. Irena Lipowicz | O narastającym w Polsce zjawisku eksmisji na bruk, pilnej potrzebie jego likwidacji oraz o zamiataniu problemu 
pod dywan przez gminy i polskie władze publiczne 
– opowiada rzecznik praw obywatelskich w rozmowie 
z Renatą Krupą-Dąbrowską.

Rz: Eksmisji na bruk nie ma. Tak przynajmniej jest w teorii, czyli w przepisach. A jaka jest  nasza polska rzeczywistość?

Irena Lipowicz: Nie ma co lukrować: nie jest dobrze. Bardzo łatwo przeciętna rodzina z jakoś sobie radzącej może się stać bezdomna.

Boli mnie, kiedy słyszę: „a ten to trafił na ulicę z własnego wyboru". To wierutna bzdura. Wszystkie badania wskazują, że nie ma bezdomnych z wyboru.

Chociaż są tacy, którzy w trzeciej fazie bezdomności racjonalizują swoją sytuację. To się może zdarzyć każdemu. Na ogół zaczyna się od lawiny nieszczęść: ciężkiej choroby, śmierci rodziców, utraty pracy, samotności i braku wsparcia ze strony innych ludzi.

Byłam bardzo zbulwersowana, kiedy jedno z czołowych mediów niemal napiętnowało władze miasta za to, że chciały zbudować schronisko dla bezdomnych, bo to przecież taka dobra dzielnica. Bezdomnym trzeba pomóc, a nie ich wykluczać.

Jaka jest pani zdaniem skala zagrożenia bezdomnością?

Tego nie wie nikt. Wielokrotnie zwracaliśmy się do władz publicznych, by określiły nam, ile osób w wyniku eksmisji jest zagrożonych bezdomnością. Ministerstwo Infrastruktury i Rozwoju odesłało nas do Ministerstwa Sprawiedliwości, a to odpowiedziało, że nie prowadzi tego rodzaju statystyk. Nikt więc nie monitoruje tego zjawiska na szczeblu ministerialnym. I...