Nic o nas bez nas

źródło: AFP

Tylko wojskowa dominacja USA i silna pozycja w NATO chroni Polskę przed groźbą rosyjskiej presji militarnej. Na zdjęciu: polscy żołnierze uczą się obsługiwać amerykańskie patrioty

źródło: Archiwum

Zbigniew Rau

autor zdjęcia: Jerzy Dudek

źródło: Fotorzepa

Przemysław Żurawski vel Grajewski

Wojna na Ukrainie potwierdza nieużyteczność 
Unii Europejskiej jako struktury bezpieczeństwa. 
W interesie Polski i Europy Środkowo-Wschodniej 
jest zatem trwałe zaangażowanie USA i NATO 
w regionie – piszą politolodzy.

Zmiana konstelacji politycznej w Polsce skłania do refleksji nad polską racją stanu i priorytetami naszej polityki zagranicznej. Uznanie, iż racją stanu jest zagwarantowanie narodowej niepodległości przez umacnianie możliwie suwerennej państwowości i cywilizacyjnego rozwoju w podmiotowych relacjach wspólnoty międzynarodowej, nakazuje postawić cztery tezy dotyczące polityki zagranicznej.

Groźba rosyjskiej presji

Teza I. Rola międzynarodowa Polski wynika z pozycji, jaką ma ona w Europie Środkowo-Wschodniej.

Źródłem zdolności RP do podmiotowego udziału w grze międzynarodowej jest jej zdolność do konsolidowania państw regionu. Polska jest jedynym spośród 20 państw tej części Europy predysponowanym – dzięki potencjałowi politycznemu, gospodarczemu i demograficznemu oraz doświadczeniu historycznemu i wrażliwości geopolitycznej – do zidentyfikowania regionalnych interesów, wyartykułowania koncepcji politycznych i wynikającej z nich woli politycznej oraz jej możliwie najskuteczniejszego przeprowadzenia. Zapewniona w ten sposób podmiotowość RP w polityce międzynarodowej stanowi jedyny warunek i jedyną gwarancję podmiotowości pozostałych państw regionu. W innych gremiach, a więc w wielkiej europejskiej „szóstce" (RFN, Francja, Wielka Brytania, Włochy, Hiszpania) czy w weimarskiej „trójce" (u boku Niemiec i Francji) nasz skromny potencjał, w...