Nie każda różnica to dyskryminacja

źródło: materiały prasowe

Grzegorz
 Trejgel

Zmiana pracodawcy w trybie art. 231 kodeksu pracy nie stanowi kryterium dyskryminującego, które powodowałoby niezgodne z prawem różnicowanie 
w wynagradzaniu pracowników. Kryteria takie wymienia art. 183a kodeksu pracy, 
a przejście do nowej firmy do nich nie należy.

Tak uznał Sąd Najwyższy, który wyrokiem z 4 listopada 2015 r. (II PK 36/15) oddalił skargę kasacyjną, uznając orzeczenie sądu okręgowego za prawidłowe.

W tej sprawie pracownik wystąpił z roszczeniem z tytułu naruszenia zasady równego traktowania w zatrudnieniu wobec spółki. Wskazywał, że mimo wykonywania podobnych obowiązków jego wynagrodzenie było niższe od pensji współpracowników, którzy od samego początku pracowali w spółce. Sąd rejonowy oddalił to powództwo.

Powód pracował u pracodawcy od 1984 r. Od 1 września 2008 r. stał się pracownikiem nowego pracodawcy na mocy przejścia części zakładu pracy w trybie art. 231 § 1 k.p. Następnie od 1 grudnia 2008 r. w trybie art. 231 § 1 k.p. stał się pracownikiem kolejnego pracodawcy – spółki. Ostatnia spółka zobowiązała się stosować wobec powoda i innych pracowników przejętych od poprzedniego pracodawcy dotychczasowe warunki płacy wynikające z zakładowego układu zbiorowego pracy obowiązującego w przejętej firmie, nie dłużej jednak niż przez 24 miesiące. Objęcie poszczególnych grup pracowników odmiennymi zasadami związanymi ze stosowaniem różnych układów zbiorowych spowodowało różnice w...