Polska ustawa o zwolnieniach wbrew unijnym przepisom

źródło: materiały prasowe

Diana 
Kanarek

Jeśli przy masowych redukcjach dochodzi także 
do innych rozstań z inicjatywy pracodawcy, utożsamia się 
je i wlicza do grupowo zwolnionych, gdy wypowiedzeń było co najmniej pięć.

Tak orzekł Trybunał Sprawiedliwości Unii Europejskiej 11 listopada 2015 r. w sprawie Christian Pujante Rivera przeciwko Gestora Clubs Dir, SL oraz Fondo de Garantia Salarial (C-422/14).

Dyrektywa Rady 98/59/WE z 20 lipca 1998 r. w sprawie zbliżania ustawodawstw państw członkowskich odnoszących się do zwolnień grupowych (Dz.U.L. 225, s. 16, dalej jako dyrektywa 98/59) wywołuje wiele wątpliwości interpretacyjnych, które rozwiać może wyłącznie Trybunał Sprawiedliwości.

Co to znaczy tożsame

W sprawie, którą TS zajmował się 11 listopada 2015 r., poruszono dwie ważne dla polskiego prawa kwestie. Dotyczyły one właściwego rozumienia art. 1 ust. 1 akapitu 2 dyrektywy 98/59. Zgodnie z nim do obliczenia liczby zwolnień należy utożsamiać z nimi inne formy rozwiązania umowy o pracę z inicjatywy pracodawcy, pod warunkiem że zwolnień tych jest co najmniej pięć.

Pierwszy problem polegał na właściwym rozumieniu wyrażenia „zwolnień tych jest co najmniej pięć". W sprawie Rivera Trybunał wyraźnie wskazał, że dotyczy to wyłącznie zwolnień (w polskim systemie – wypowiedzeń), a nie rozwiązań utożsamianych...