Kradzież majątku firmy w rozliczeniach podatkowych

źródło: materiały prasowe

Mikołaj
 Przybył, doradca podatkowy

Zarówno organy, jak i sądy administracyjne uznają, że przedsiębiorca, który chce ująć w kosztach straty z tytułu kradzieży, powinien wykazać, że nie poniósł żadnej winy w nadzorze nad swoim mieniem.

Chcąc rozstrzygnąć, czy wartość skradzionych rzeczy lub pieniędzy można zaliczyć do kosztów podatkowych, w pierwszej kolejności należy rozstrzygnąć, czy między kradzieżą a osiągnięciem, zachowaniem albo zabezpieczeniem przychodów istnieje związek przyczynowo-skutkowy. Traktując kradzież jako osobne zdarzenie, takiego związku nie sposób odnaleźć. Jeżeli jednak przyjmiemy, że kradzież stanowi nieodzowny i nieunikniony element całokształtu prowadzonej działalności gospodarczej, to taki związek staje się już łatwo zauważalny. W konsekwencji można uznać, że straty wynikające z kradzieży spełniają wymóg związku przyczynowo-skutkowego z przychodami podatkowymi. Pogląd ten podzielają zarówno organy podatkowe, jak i sądy administracyjne (np. Izba Skarbowa w Warszawie w interpretacji z 7 października 2015 r., IPPB3/423-700/14-2/PK1).

Dwa przypadki wyłączenia

Straty wynikające z kradzieży nie zostały również wymienione w art. 16 ustawy o CIT ani w art. 23 ustawy o PIT, czyli w katalogu wydatków, które nie mogą być zaliczone do kosztów podatkowych, nawet gdy istnieje związek między ich poniesieniem a uzyskanymi przychodami. Niemniej jednak w tym aspekcie trzeba wskazać na dwa wyjątki.

Pierwszy dotyczy strat powstałych na skutek kradzieży nieubezpieczonego samochodu. Nie budzi wątpliwości, że na mocy art. 16 ust. 1 pkt 50 ustawy o CIT oraz art....