U podstaw podatku odroczonego leżą zasady rachunkowości

źródło: Rzeczpospolita

źródło: Rzeczpospolita

Rozpoznawanie przychodów i kosztów w różnych okresach na potrzeby bilansowe i wynikające z ustawy o CIT to jedna z przyczyn powstania przejściowych różnic w wartości księgowej i podatkowej aktywów i pasywów.

Kolejnym elementem naszego cyklu „Zamknięcie roku" jest omówienie istoty podatku odroczonego. Podatek odroczony – hasło bardzo krótkie i funkcjonujące w naszej ustawie o rachunkowości (dalej: uor) już ponad 20 lat, jednak co roku budzi wiele wątpliwości i obaw związanych z jego kalkulacją.

Dla których jednostek to obowiązkowe

Artykuł 37 ust. 10 znowelizowanej uor pozwala na odstąpienie od kalkulacji podatku odroczonego jednostkom gospodarczym, które za poprzedni rok obrotowy nie przekroczyły dwóch z trzech określonych poniżej wielkości:

1) 17 mln zł – w przypadku sumy aktywów bilansu na koniec roku obrotowego,

2) 34 mln zł – w przypadku przychodów netto ze sprzedaży towarów i produktów za rok obrotowy,

3) 50 osób – w przypadku średniorocznego zatrudnienia w przeliczeniu na pełne etaty.

Jeżeli dwie spośród trzech powyższych wartości nie zostały przekroczone, to jednostki mogą odstąpić od ustalania aktywów i rezerw z tytułu odroczonego podatku dochodowego. Wyjątkiem są jednostki wymienione w art. 3 ust. 1e pkt 1–6 uor.

Obowiązek kalkulacji odroczonego podatku dochodowego dotyczy wyłącznie jednostek będących podatnikami podatku dochodowego od osób prawnych (w tym spółek komandytowo-akcyjnych), czyli sporządzających zeznanie podatkowe CIT-8. Osoby...