Najbardziej potrzebny jest but

źródło: AFP

Późny start nie musi być przeszkodą w dojściu na szczyt – mistrz paraolimpijski Maciej Lepiato lekkoatletykę zaczął trenować dopiero w szkole średniej.

Maciej Lepiato | Myśl o zdobyciu szlachetnego miana olimpijczyka to dobra motywacja na treningach – mówi urodzony w Poznaniu mistrz paraolimpijski z 2012 i 2016 roku, czterokrotny złoty medalista mistrzostw świata niepełnosprawnych.

Rz: Czy do tych tytułów można coś dodać?

Maciej Lepiato: Dwa medale mistrzostw Europy – złoty i srebrny – no i kilka medali w rywalizacji pełnosprawnych, np. podczas mistrzostw Polski (brązowe medale HMP w 2013 i 2014 roku – red.). I rekord świata.

Mimo że późno pan zaczął skakanie...

Za półmetkiem szkoły średniej – jak na lekkoatletykę to bardzo późno.

Przypadek?

Przypadek. Wsadzałem piłkę do kosza – z miejsca. Nauczyciel to zobaczył i posłał mnie do trenera „lekkiej". Początkowo próbowałem sił także w skoku w dal, ale później postanowiłem skupić się na skoku wzwyż.

Kiedy przyszedł pierwszy sukces?

Pierwszy poważny to juniorskie mistrzostwo świata w 2010 roku w Ołomuńcu. Rok później – pierwsze mistrzostwo świata seniorów.

Ostatnio przywiózł pan z Londynu czwarte złoto MŚ. To był jednocześnie powrót na arenę igrzysk paraolimpijskich 2012.

Myślałem, że będzie fajniej, ale trzy tygodnie przed mistrzostwami przydarzyła mi się kontuzja – niegroźne dziadostwo, ale bolesne. Wystarczyłby tydzień odpoczynku, ale tuż przez zawodami nie mogłem sobie na to pozwolić. Próbowaliśmy zrobić co się da w tej sytuacji. Trochę szkoda rekordu świata (Lepiato atakował własny rekord, 219 cm – red.), ale liczy...