Długotrwałe magazynowanie nie jest przerwaniem transportu

Jednym z warunków koniecznych dla uznania danej transakcji za eksport jest wywiezienie towarów z terytorium kraju poza Unię Europejską. Gdy w dokumentach celnych potwierdzających ostatecznie wywóz towarów poza terytorium Unii, jako podmiot rozpoczynający procedurę wywozu widnieje podatnik, nie można takiej transakcji uznać za wewnątrzwspólnotową dostawę towarów.

Tak orzekł Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gdańsku w wyroku z 11 października 2017 r. (I SA/Gd 973/17).

W ramach prowadzonej działalności gospodarczej spółka dokonuje dostaw towarów dla kontrahentów mających siedziby w innych niż Polska krajach UE. Dostawy towarów organizowane są na zasadach Incoterms 2010-FCA. Towar jest transportowany do różnych punktów odbioru na terytorium UE. Spółka wystawia na rzecz kontrahentów faktury VAT, stosując stawkę zero proc. Przed opuszczeniem UE dostarczany towar jest często przez długi czas magazynowany przez kontrahenta na terenie Unii. Spółka nie uczestniczy bezpośrednio w wysyłce towaru poza UE, jednak jest świadoma, że ostatecznym krajem wywozu towarów jest kraj poza obszarem UE (spółka dopełnia również formalności związanych z rozpoczęciem celnej procedury wywozu towarów).

Spółka zwróciła się do organu podatkowego z pytaniem, czy opisane dostawy są wewnątrzwspólnotową dostawą towarów (dalej: WDT), do której spółka może zastosować stawkę zero proc. zgodnie z art. 42 ustawy o VAT. Zdaniem spółki dostawy towarów wykonywane na rzecz kontrahentów spełniają wszelkie warunki określone przepisami ustawy o VAT do uznania ich za WDT. W opinii spółki, czynność nie stanowi jednolitej transakcji eksportowej, gdyż...