Kto może zostać urzędnikiem państwowym

Zatrudnienie | Wprawdzie w urzędach nienależących do służby cywilnej nie przeprowadza się otwartego i konkurencyjnego naboru, jednak i tu kandydaci do pracy muszą spełniać określone rygory selekcyjne. Choć z pozoru nie różnią się one zbytnio od tych obowiązujących w służbie cywilnej eksperci od lat domagają się ich modyfikacji. Małgorzata Jankowska

Wymagania, jakie muszą spełnić osoby ubiegające się o pracę w urzędach spoza służby cywilnej określa art. 3 ustawy o pracownikach urzędów państwowych (dalej uopup). Zgodnie z tym przepisem, urzędnikiem państwowym może być osoba, która:

- jest obywatelem polskim,

- ukończyła osiemnaście lat życia i ma pełną zdolność do czynności prawnych oraz korzysta z pełni praw publicznych,

- jest nieskazitelnego charakteru,

- ma odpowiednie wykształcenie i odbyła aplikację administracyjną,

- posiada stan zdrowia pozwalający na zatrudnienie na określonym stanowisku.

Cytowany tu katalog wymagań jest wyczerpujący i bezwzględnie wiążący. Co oznacza, że żadne inne warunki kandydatom do pracy nie mogą być stawiane. A ponadto, że bez ich spełnienia nikt nie powinien zostać w urzędzie zatrudniony.

Obywatelstwo polskie, bez wyjątków

Pierwszym warunkiem wskazanym w art. 3 uopup jest posiadanie obywatelstwa polskiego. W tym miejscu należy odwołać się do przepisów ustawy z 2 kwietnia 2009 r. o obywatelstwie polskim (tekst jedn. DzU z 2017 r. poz. 1462 ze zm.), która reguluje te kwestie. W ustawie tej znajdziemy też wyjaśnienie sytuacji osób, z tzw. podwójnym obywatelstwem. Obywatel polski może posiadać, bowiem równocześnie obywatelstwo państwa obcego. Ale nawet w takiej sytuacji, zgodnie z art....