Nowe fakty lub dowody

Prawomocność materialna i jej negatywny aspekt w postaci powagi rzeczy osądzonej (art. 199 § 1 pkt 2 k.p.c. w związku z art. 366 k.p.c.) stanowi bezwzględną i obiektywną przeszkodę procesową do orzekania merytorycznego w prawomocnie zamkniętej sprawie. Ewentualne wykrycie dowodów lub faktów, które mogłyby mieć wpływ na wynik prawomocnie rozstrzygniętej sprawy, może jedynie uzasadniać skorzystanie z nadzwyczajnego środka zaskarżenia, jeżeli strona wykaże, że nie mogła z nich skorzystać w poprzednim postępowaniu (art. 403 § 2 k.p.c.).

Tak stwierdził Sąd Najwyższy postanowieniem z 10 maja 2018 roku, I CSK 795/17.

Wnosząc o przyjęcie skargi kasacyjnej do rozpoznania, powódka powołała się na jej oczywistą zasadność z uwagi na błędne ustalenie okoliczności uzasadniających odrzucenie pozwu. Wskazała, że porównanie sprawy, w której złożono skargę, ze sprawą toczącą się między stronami pozwala na wyraźne stwierdzenie, że nie zachodzi między nimi tożsamość podstawy roszczenia. W pierwszej ze spraw podstawą sporu była sprzeczność umowy sprzedaży z zasadami współżycia społecznego, w drugiej podstawą pozwu jest wada oświadczenia woli polegająca na braku świadomości lub swobody u pozwanego w zakresie podjęcia decyzji i wyrażenia woli co do zawartej umowy sprzedaży lokalu.

Jak stwierdził Sąd Najwyższy, analiza wniosku o przyjęcie skargi kasacyjnej do rozpoznania nie pozwalała uznać, by była ona uzasadniona.

Prawomocność materialna wyroku (art. 365 k.p.c. w związku z art. 366 k.p.c.) pociąga za sobą prekluzję materiału procesowego, wyłączającą dopuszczalność ponownego orzekania na podstawie faktów (twierdzeń faktycznych) mieszczących się w granicach podstawy prawomocnie osądzonego żądania.

SA wydając zaskarżony skargą kasacyjną wyrok, zwrócił uwagę, że w toczącej się między tymi samymi stronami sprawie zakończonej prawomocnym wyrokiem SO, oddalającym powództwo, powódka żądała...