Świadek nie zawsze musi być przesłuchany na rozprawie

źródło: Shutterstock

Zasada bezpośredniości to podstawa procesu karnego.

Zgodnie z zasadą bezpośredniości w toku postępowania karnego należy dążyć do tego, aby sąd bezpośrednio zetknął się z poszczególnymi dowodami, zaś w odniesieniu do świadków, by składali swe zeznania w toku rozprawy przed sądem. Zauważyć jednak należy, że zasada bezpośredniości podczas rozprawy sądowej w polskim procesie karnym nie ma charakteru bezwzględnego i napotyka wiele ograniczeń. Jak podkreśla SN: „Bezwzględne przestrzeganie tej zasady spowodowałoby jednak, że w szeregu spraw wydanie orzeczenia nie byłoby możliwe. Stąd ustawodawca wprowadził do kodeksu postępowania karnego przepisy stanowiące wyjątki od zasady bezpośredniości. Wyjątkiem takim jest przepis art. 391 § 1 k.p.k." (postanowienie SN z 7 sierpnia 2013, II KK 153/13).

Wspomnieć wypada nadto, iż obowiązkiem każdego świadka jest stawienie się przed właściwym organem postępowania i złożenie zeznań. Może się przy tym zdarzyć, że takie zeznania zostaną złożone w toku postępowania przygotowawczego, a w następnym stadium postępowania, przed sądem, złożenie ich z obiektywnych przyczyn nie będzie możliwe. Dlatego ustawodawca w art. 391 § 1 kodeksu postępowania karnego przewidział enumeratywnie wskazane sytuacje, w których możliwe jest odstępstwo od zasady bezpośredniości i poprzestanie na odczytaniu na rozprawie zeznań złożonych uprzednio przez świadka. Warto przy tym pamiętać, iż odczytanie zeznań nie zostało ograniczone tylko do...