Ocena substancji biznesowej odbiorcy należności budzi wątpliwości

CIT | Polski płatnik, który chce zastosować zwolnienie lub obniżoną stawkę podatku u źródła, powinien zbadać 
czy zagraniczny odbiorca płatności jest rzeczywistym odbiorcą, który prowadzi rzeczywistą działalność gospodarczą. Iwona Krzemińska Wojciech Majkowski

Wśród zmian podatkowych, które weszły w życie 1 stycznia 2019 r., szczególne wątpliwości i obawy dotyczą procesu oceny statusu odbiorcy wypłacanych należności, prowadzącego m.in. do podpisania przez kierownika jednostki wymaganych oświadczeń, niezbędnych dla zastosowania preferencyjnej stawki podatku u źródła lub zwolnienia z opodatkowania.

W ustawach o CIT i o PIT wprowadzono m.in. modyfikacje w zakresie definicji pojęcia rzeczywistego odbiorcy (ang. beneficial owner). Nowelizacja, poza tym, że doprecyzowuje zakres tego pojęcia (odwołując się m.in. do kryterium prowadzenia rzeczywistej działalności gospodarczej w miejscu siedziby), zmienia jednocześnie mechanizm pobierania podatku u źródła (ang. witholding tax).

Podstawową regułą w przypadku przekroczenia progu 2 mln zł wypłat w stosunku do jednego odbiorcy w roku podatkowym, jest pobór podatku według stawki podstawowej przewidzianej w polskiej ustawie, tj. m.in. 19 proc. od dywidend oraz 20 proc. od odsetek, należności licencyjnych czy usług niematerialnych. W przypadku nieprzekroczenia tego progu, płatnik może, tak jak dotychczas, stosować preferencje na podstawie ustawy o CIT czy właściwej umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania. Jednak jest zobowiązany do weryfikacji danej płatności przy uwzględnieniu skali i rodzaju działalności płatnika, czyli do dochowania należytej staranności....