Jaka reguła handlowa będzie właściwa, gdy towar płynie po morzach i oceanach

Jeżeli stronom kontraktu, w celu wykonania przewozu ładunku, najbardziej odpowiada transport morski, mogą odwołać się do czterech reguł specjalnie skonstruowanych na potrzeby właśnie tej gałęzi transportu.

W handlu międzynarodowym, w szczególności tym międzykontynentalnym, bardzo dużą rolę odgrywa transport wodny. Pojawienie się ogromnych kontenerowców, które są w stanie jednorazowo przewozić tysiące ton ładunków, sprawiło, że transport ten stał się stosunkowo tani i jeżeli tylko nie zachodzi potrzeba bardzo szybkiego dostarczenia towaru, w wielu przypadkach jest optymalny dla przedsiębiorców poszukujących właściwej gałęzi transportu. I rzeczywiście przedsiębiorcy często z niej korzystają.

W związku z tym można postawić pytanie, jakie formuły handlowe wybrać, aby ustalić obowiązki sprzedającego i kupującego w zakresie dostawy towaru, pokrycia kosztów frachtu (transportu), ubezpieczenia i podziału ryzyka. Odwołując się do najpopularniejszego zbioru zwyczajów handlowych z tego zakresu (właściwie tzw. uzansów), czyli reguł Incoterms oraz formuł koncentrujących się na transporcie wodnym, istnieją cztery właściwe bazy dostawy. Dwie pierwsze, tj. FAS (Free Alongside Ship) oraz FOB (Free On Board) gestię transportową, czyli prawo i obowiązek zorganizowania przewozu i pokrycia jego kosztów dają kupującemu (importerowi). Dwie kolejne, tj. CFR (Cost and Fright) oraz CIF (Cost, Insurance and Fright) gestię transportową pozostawiają w rękach sprzedającego (eksportera). Jakie są inne różnice pomiędzy nimi?

Tylko do burty

Pierwsza z...