Najczęstsze błędy w formułowaniu kar umownych

Niewłaściwy zapis dotyczący kary umownej może uniemożliwić wierzycielowi jej dochodzenie, a dłużnikowi pozwolić uniknąć konsekwencji.

Zgodnie z zasadami prawa cywilnego niewykonanie lub nienależyte wykonanie zobowiązania umownego wiąże się z odpowiedzialnością za wyrządzoną z tego tytułu przez kontrahenta szkodę. Problemem po stronie poszkodowanych jest jednak konieczność wykazywania wysokości powstałej szkody przed sądem, co w wielu wypadkach może nie być łatwe i wymaga zaangażowania znacznego nakładu sił i środków. Dlatego też przedsiębiorcy w zawieranych przez siebie umowach często korzystają z możliwości jakich dają im kary umowne. Polegają one na zastrzeżeniu, że naprawienie szkody wynikłej z niewykonania lub nienależytego wykonania zobowiązania niepieniężnego nastąpi przez zapłatę z góry oznaczonej sumy, należnej bez względu na wysokość zaistniałej szkody.

Formułując karę umowną przedsiębiorca nie posiadający odpowiedniego w tym zakresie doświadczenia i wiedzy prawnej łatwo jednak może popełnić błąd. Konsekwencją jest zwykle możliwość uchylenia się od płatności przez dłużnika.

Jak błędów tych uniknąć wyjaśnię, przynajmniej w części, w niniejszym artykule.

Tylko zobowiązania niepieniężne

Stosownie do przepisów kodeksu cywilnego, kary umowne przysługiwać mogą jedynie za niewykonanie lub niewłaściwe wykonanie przez kontrahenta zobowiązania niepieniężnego. Wszelkie postanowienia umowne wiążące taki skutek z niewykonaniem lub niewłaściwym wykonaniem zobowiązania pieniężnego są...