Umowa cywilna zamiast etatu zakazana także w czasach pandemii

Trudna sytuacja kadrowa nie usprawiedliwi przyjęcia na miejsce nieobecnego pracownika zleceniobiorcy, który ma świadczyć pracę w warunkach typowych dla stosunku pracy.

Definicję stosunku pracy zawiera art. 22 § 1 kodeksu pracy. Zgodnie z nim przez nawiązanie stosunku pracy pracownik zobowiązuje się do wykonywania pracy określonego rodzaju na rzecz pracodawcy i pod jego kierownictwem oraz w miejscu i czasie wyznaczonym przez pracodawcę, a pracodawca – do zatrudniania pracownika za wynagrodzeniem. Zgodnie zaś z art. 22 § 12 k.p. nie jest dopuszczalne zastąpienie umowy o pracę umową cywilnoprawną przy zachowaniu warunków wykonywania pracy, określonych w § 1. Jeśli zatem dana osoba wykonuje pracę w warunkach typowych dla stosunku pracy, pracodawca nie może nawiązać z nią umowy cywilnoprawnej w miejsce stosunku pracy.

Ten zakaz stanowi istotne ograniczenie swobody wyboru formy zatrudnienia. Ponadto przepis ten umożliwia pracownikom łatwiejsze wykazanie, że faktycznie byli zatrudnieni w ramach stosunku pracy.

Charakterystyczne cechy

Zatem w razie nawiązania przez strony umowy, na mocy której osoba fizyczna zobowiązuje się do wykonywania pracy:

∑ osobiście,

∑ w sposób ciągły,

∑ w podporządkowaniu poleceniom zwierzchnika,

∑ w miejscu i w czasie określonym przez zwierzchnika,

to umowa ta ma cechy umowy...