Dumny z każdej sekundy życia

źródło: Shutterstock

Ma być dla Juventusu Turyn tym, kim Zinedine Zidane stał się dla Realu Madryt. Legendą nie tylko na boisku, ale i na trenerskiej ławce.

Obaj byli genialnymi piłkarzami, spotkali się nawet w finale mundialu w 2006 roku, który dla Zidane'a skończył się fatalnie, a dla Pirlo okazał się najpiękniejszym wieczorem w karierze.

Ale po meczu w Berlinie świat żył starciem Zidane'a z Marco Materazzim, po którym Francuz otrzymał czerwoną kartkę, a mało kto dziś pamięta, że Pirlo został wówczas uznany za najlepszego zawodnika finału.

Jemu to nie przeszkadzało, nigdy nie zabiegał o popularność. – To cichy przywódca. Przemawia stopami – zauważył kiedyś Marcello Lippi, który poprowadził Włochów do mistrzostwa świata, a Zbigniew Boniek stwierdził, że podanie mu piłki to jak schowanie jej w sejfie. Odebrać mu jej nie sposób.

Pirlo mawiał o sobie, że na boisku jest niczym „wędrowny Cygan, poszukujący nieustannie przestrzeni, w której może swobodnie się poruszać". Życie rzuciło go na murawę – z pasji, nie dla pieniędzy. Pochodzi z bogatej lombardzkiej rodziny, w latach 80. jego ojciec założył w Brescii firmę zajmującą się produkcją stali. Andrea mógł kontynuować rodzinne tradycje, cieszyć się słońcem i...