Chaotyczna wojna z dzikimi wysypiskami

źródło: Shutterstock

Góra Kamieńsk to jeden z udanych przykładów turystycznej rekultywacji terenów pokopalnianych

Przywracanie funkcjonalności miejscom zniszczonym w trakcie eksploatacji zasobów to rynek, który można porównać do swoistego Dzikiego Zachodu. MARIUSZ JANIK

– Ogólna definicja rekultywacji to po prostu przywrócenie funkcjonalności terenu – podkreśla w rozmowie z „Rzeczpospolitą" Wojciech Wołkowicz, ekspert Państwowego Instytutu Geologicznego. – Wyjąwszy skrajne przypadki, jak choćby odkrywki po węglu, zazwyczaj nie jest to wyspecjalizowana działalność, to raczej prace ziemne i zajmują się nimi przedsiębiorstwa budowlane, posiadające podstawowy sprzęt: koparki czy ciężarówki – dodaje.

Chodzi bowiem przede wszystkim o dziesiątki pozostałości po niewielkich firmach, które eksploatowały lokalne zasoby. Kto wydobywał piasek lub żwir, a w wielkiej skali – gaz lub węgiel – na podstawie koncesji, jest zobligowany do rekultywacji wyrobiska. Najczęściej wystarczy zasypać wyrobisko do poziomu powierzchni sprzed rozpoczęcia eksploatacji. Tylko w przypadku wielkich kopalni to nierealne – i tam tworzy się duże projekty rekultywacyjne, o charakterze rekreacyjnym czy rolniczym.

To niewątpliwie utrudnia szacowanie wielkości rynku prac rekultywacyjnych w Polsce. Tym bardziej że mowa o branży przedsiębiorstw, które zajmują się tworzeniem projektów rekultywacji, wsparciem w realizacji procedur czy wreszcie samymi pracami na rekultywowanym obszarze (a niejednokrotnie wszystkimi tymi aspektami). Na potrzeby badań...