Ciężarna nie straci na zasiłku przez obniżkę etatu

Od 16 grudnia 2020 r. obowiązuje zmiana zasad ustalania podstawy wymiaru zasiłku chorobowego przysługującego w czasie ciąży oraz zasiłku macierzyńskiego osobom, którym zmieniono wymiar czasu pracy na podstawie ustawy o COVID-19.

Nowe zasady polegają na tym, że przy ustalaniu podstawy wymiaru tych zasiłków przysługujących osobom, którym na podstawie art. 15g, 15zf, 15gb lub 15zzzzzo ust. 2 ustawy o COVID-19 pracodawca obniżył wymiar czasu pracy lub wprowadził mniej korzystne warunki zatrudnienia niż wynikające z umowy o pracę:

- nie stosuje się przepisu art. 40 ustawy zasiłkowej,

oraz

- nie uwzględnia się okresów obniżonego wymiaru czasu pracy.

To, że nie stosuje się przepisu art. 40 ustawy zasiłkowej oznacza, że do ustalenia podstawy wymiaru zasiłku nie przyjmuje się wyłącznie wynagrodzenia po zmianie wymiaru czasu pracy, a więc zmiana etatu nie powoduje skrócenia okresu, z którego podstawa wymiaru zasiłków jest ustalana.

To, że nie uwzględnia się okresów obniżonego wymiaru czasu pracy oznacza, że przy ustalaniu podstawy wymiaru zasiłku:

- wyłącza się wynagrodzenie pracownika za miesiące, w których wykonywał pracę w obniżonym wymiarze czasu pracy,

- przyjmuje się wynagrodzenie za pełne kalendarzowe miesiące sprzed obniżenia etatu (lub ustalenia mniej korzystnych warunków zatrudnienia), z okresu 12 miesięcy kalendarzowych poprzedzających miesiąc, w którym powstała niezdolność do pracy, ustalonych zgodnie z przepisami ustawy zasiłkowej.

PRZYKŁAD 1

Pani Joanna, która jest zatrudniona u...