Wdrożenie dyrektywy drugiej szansy – możliwy kierunek zmian

Wprowadzenie regulacji ustawowej zakreślającej czas, na który zostaje przyznana ochrona dłużnikowi stanowi tylko jeden z elementów niezbędnych do wdrożenia postanowień dyrektywy o restrukturyzacji i upadłości. Drugim jest zapewnienie zastosowania regulacji w praktyce. Do uchwalenia polskich regulacji pozostało niewiele czasu.

Do 17 lipca 2022 roku polski ustawodawca ma obowiązek wdrożyć większość przepisów dyrektywy Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2019/1023 z 20 czerwca 2019 r. w sprawie ram restrukturyzacji zapobiegawczej, umorzenia długów i zakazów prowadzenia działalności oraz w sprawie środków zwiększających skuteczność postępowań dotyczących restrukturyzacji, niewypłacalności i umorzenia długów, a także zmieniającej dyrektywę (UE) 2017/1132 (dyrektywa o restrukturyzacji i upadłości), określaną jako dyrektywa drugiej szansy. Wpisuje się ona w politykę dotyczącą nowego podejścia do niewypłacalności polegającą na ratowaniu przedsiębiorstw. Celem tej dyrektywy jest zmniejszenie przeszkód w swobodzie przedsiębiorczości i swobodnym przepływie kapitału, wynikających z różnic w przepisach i procedurach państw członkowskich UE dotyczących niewypłacalności.

Szczegółowym założeniem przyjętym przez prawodawcę unijnego jest dążenie do tego, aby rentowne przedsiębiorstwa oraz przedsiębiorcy, którzy znajdują się w trudnej sytuacji finansowej, mieli dostęp do skutecznych krajowych ram restrukturyzacji zapobiegawczej. Ponadto w akcie prawnym wskazano na potrzebę zapewnienia uczciwym niewypłacalnym lub nadmiernie zadłużonym przedsiębiorcom możliwości skorzystania z całkowitego umorzenia długów. Niezbędna jest również poprawa skuteczności postępowań dotyczących niewypłacalności i...