Tylko zamiar powrotu zapewni wynagrodzenie za okres bez pracy

Jeżeli bezprawnie zwolniony pracownik nie wyrazi woli powrotu do pracy po uzyskaniu wyroku przywracającego go na etat, nie ma prawa do poborów za czas pozostawania bez zatrudnienia.

Nietrafiona lub sprzeczna z prawem decyzja szefa o zwolnieniu pracownika może skutkować przywróceniem go do pracy przez sąd. Powrót etatowca na dotychczasowe stanowisko to nie jedyna konsekwencja tego błędu, ponieważ może on żądać wynagrodzenia za czas pozostawania bez pracy. Jednak firma nie w każdym przypadku musi zapłacić takie wynagrodzenie.

Odpowiedź na pozew

Podstawą zasądzenia na rzecz etatowca wynagrodzenia za okres pozostawania bez pracy na podstawie art. 47 lub 57 kodeksu pracy jest to, aby sąd uznał za zasadne jego roszczenie o przywrócenie do pracy. Stąd jeśli żądanie zapłaty wynagrodzenia zostało objęte pozwem o przywrócenie do pracy, to dla pracodawcy najłatwiejszym sposobem zwalczenia obydwu roszczeń jest doprowadzenie do oddalenia powództwa o przywrócenie do pracy. Automatycznie przesądzi to o bezpodstawności żądania zapłaty.

Jeżeli pracownik złoży pozew o zapłatę oddzielnie, podstawowym dowodem będzie dowód z wyroku, którym powództwo o przywrócenie do pracy zostało uwzględnione. Podjęcie pracy przez pracownika, którego powództwo o przywrócenie do pracy zostało uwzględnione, nie rodzi jednak automatycznie jego prawa do wynagrodzenia. Przesłanką konieczną do zasądzenia wynagrodzenia jest to, aby osoba przywrócona do pracy pozostawała bez zatrudnienia w okresie...