Jak wykazać, że dochowaliśmy należytej staranności

Brak definicji „należytej staranności” i jasnych kryteriów weryfikacji powoduje wątpliwości płatników podatku u źródła. Tymczasem obowiązuje ich wymóg dochowania takiej staranności przy weryfikacji warunków do zastosowania preferencji w postaci zwolnienia, obniżonej stawki na podstawie umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania czy niepobrania podatku zgodnie z taką umową.

Wymóg dochowania należytej staranności został wpisany do ustaw o podatku dochodowym z mocą obowiązującą od 1 stycznia 2019 r. Do końca 2021 r. art. 26 ust. 1 ustawy o CIT i odpowiednio art. 41 ust. 4aa ustawy o PIT wskazywały, że przy ocenie dochowania należytej staranności uwzględnia się charakter oraz skalę działalności prowadzonej przez płatnika. Aktualnie, tj. od 1. stycznia 2022 r., należy uwzględniać również powiązania płatnika z podatnikiem w rozumieniu art. 11a ust. 1 pkt 5 ustawy o CIT i odpowiednio art. 23m ust. 1 pkt 5 ustawy o PIT.

Cel regulacji

Na podstawie analizy uzasadnienia ustawodawcy do ustawy z 23 października 2018 r. wprowadzającej wymóg dochowania przez płatnika należytej staranności (druk sejmowy nr 2860) można wysnuć wniosek, że w jego zamierzeniu zapisanie wprost w ustawach podatkowych tego wymogu stanowi niejako konkretyzację istniejącego obowiązku. Już w świetle dotychczasowych zasad (tj. obowiązujących do końca 2018 r.), w tym zasad odpowiedzialności płatnika, powinien on weryfikować warunki do zastosowania preferencyjnych zasad rozliczania. Zapisanie tego wymogu jest również częścią szerszych zmian w obszarze rozliczeń podatku u źródła, których wejście w życie było odsuwane w czasie.

Problematyczny brak definicji

„Należyta staranność” nie została przez ustawodawcę zdefiniowana. Nie...