Zasada swobodnej oceny dowodów to warunek rozstrzygnięcia

Postępowanie podatkowe powinno być prowadzone w sposób budzący zaufanie do organów podatkowych, które zobowiązane są do ustalenia wszystkich faktów i okoliczności, które są niezbędne dla załatwienia sprawy.

Ustawodawca przyjął, że organ podatkowy ocenia na podstawie całego zebranego materiału dowodowego, czy dana okoliczność została udowodniona, precyzując w ten sposób zasadę swobodnej oceny dowodów przez organ podatkowy (art. 191 ustawy z 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (tekst jedn. DzU z 2021 r., poz. 1540 ze zm., dalej jako op).

Dokładne wyjaśnienie

Jak zauważono w orzecznictwie, podstawowym celem postępowania podatkowego jest załatwienie sprawy po dokładnym wyjaśnieniu stanu faktycznego – art. 122 op. W tym celu organ podatkowy jest obowiązany nie tylko zebrać materiał, ale też wyczerpująco go rozpatrzyć. Gromadzenie i rozpatrzenie dowodów w zgodzie z zasadami logiki i doświadczenia życiowego jest więc ustawowym obowiązkiem organu, a w konsekwencji rozstrzygnięcie sprawy powinno nastąpić na podstawie zupełnego materiału dowodowego, zaś formułowane wnioski muszą odpowiadać zasadom logiki i doświadczenia życiowego – art. 187 § 1 i 191 op (wyrok NSA z 26 listopada 2019 r., sygn. I FSK 1602/17).

Łącząc omawiane zagadnienie z innymi zasadami, stwierdzono, że postępowanie podatkowe powinno być prowadzone w sposób budzący zaufanie do organów podatkowych – art. 121 § 1 op – a organy podatkowe zobowiązane są do ustalenia wszystkich faktów i okoliczności, które są niezbędne dla załatwienia sprawy – art. 122 op.

Powinny zebrać wszystkie...