orzecznictwo

Umowa pożyczki jest częsta i powszechna w obrocie cywilnoprawnym, na co wskazuje chociażby znaczna liczba wypowiedzi w judykaturze. Zawierają wiele wskazówek interpretacyjnych, w tym co do ryzyka przy pożyczce itd. Mimo to, jak się okazuje, istnieje nadal potrzeba wyjaśniania treści umów, które zawarły strony, a chociaż – jak zauważono w orzecznictwie – umowa kredytu nie jest odmianą umowy pożyczki (wyrok SN z 13 maja 2009 r., IV CSK 32/09, orzecznictwo SN dostępne pod adresem www.sn.pl, poza wyraźnie wskazanymi źródłami), to sposób postrzegania tych umów oraz ich konsekwencje, przy uwzględnieniu odrobiny ludzkiej natury, są stale dyskusyjne. Liczba orzeczeń wskazuje też sama w sobie na trudności z wypełnieniem umów pożyczki.

Jak wyjaśniono w judykaturze, umowa pożyczki w prawie polskim ma charakter konsensualny, a nie realny, więc dla jej dojścia do skutku i ważności nie ma znaczenia wydanie przedmiotu pożyczki pożyczkobiorcy. Skutkiem zawarcia umowy pożyczki nie jest przeniesienie przez biorącego pożyczkę własności oznaczonej ilości pieniędzy lub rzeczy oznaczonych co do gatunku na pożyczkobiorcę, ale powstanie zobowiązania dającego pożyczkę do przeniesienia przedmiotu pożyczki na własność biorącego pożyczkę. Przeniesienie na własność biorącego pożyczkę jest dopiero wykonaniem zobowiązania ciążącego na dającym pożyczkę, wynikającego z zawartej umowy. Ważność umowy zobowiązującej do...