Przywództwo skoncentrowane czy rozproszone

autor zdjęcia: Robert Gardziński

źródło: Rzeczpospolita

autor zdjęcia: mat. pras.

źródło: Rzeczpospolita

Autorytarne przywództwo w polityce, armii, administracji, w biznesie skazane jest na klęskę. Ale czy przywództwo rozproszone jest jego realną alternatywą, czy też powróci tradycyjne liberalno-demokratyczne?

Problematyka przywództwa od lat fascynuje badaczy. W naukach społecznych i w praktyce zarządzania powstało wiele teorii i modeli przywództwa, takich jak np. „teoria wielkich ludzi”, „teorie sytuacyjne”, „behawioralne”, „transakcyjne”, „ograniczonego przywództwa” i inne.

Z oryginalną koncepcją „końca władzy” („the end of power”) wystąpił kilka lat temu jeden z najwybitniejszych współczesnych politologów Moisés Naím. Podobnie jak zwolennicy koncepcji „ograniczonego przywództwa” zwrócił uwagę na malejącą sprawczość i słabnącą władzę osób pełniących role przywódcze we wszelkiego rodzaju organizacjach – gospodarczych, politycznych, społecznych, państwowych, militarnych. Otwartym pozostawił pytanie, jak się zmieni w przyszłości i czym zostanie zastąpione tradycyjne przywództwo liberalno-demokratyczne? W zeszłym roku Naím udzielił odpowiedzi na to pytanie w kolejnej książce „Zemsta władzy”.

Wszechwładza

Władza, której zadaniem jest przywództwo, „mści się” za ograniczenie swojej sprawczości i możliwości sterowania zachowaniami ludzi, budując jednoznacznie podporządkowany sobie system autorytarny. Daje on złudzenie wszechwładzy i pełnej kontroli. System, którego podstawową racją bytu jest koncentracja przywództwa, nie jest jednak w stanie spełniać wielu funkcji w szerszym kontekście...