Niedozwolone klauzule w umowach o zamówienie publiczne

Zamawiający nie może wybiórczo stosować przepisów i wprowadzać niedozwolonych zapisów umownych w zakresie odpowiedzialności wykonawcy za okoliczności, za które wyłączną odpowiedzialność ponosi zamawiający, powołując się na brak konkurencyjności na rynku.

Art. 433 ustawy – Prawo zamówień publicznych (p.z.p.) został wprowadzony ustawą, która weszła w życie w 2021 roku i wskazuje katalog klauzul abuzywnych, których stosowanie przez zamawiającego jest zakazane.

Wprowadzając katalog klauzul abuzywnych, ustawodawca posłużył się regulacją wzorców abuzywnych funkcjonujących w umowach zawieranych z konsumentami, a które statuuje art. 385[1] kodeksu cywilnego (k.c.). Jednak odmiennie niż w kodeksie cywilnym katalog wzorców abuzywnych w p.z.p. jest zamknięty i stanowi zaledwie cztery pozycje. Nie jest możliwa ich interpretacja w sposób rozszerzający. Warto zastanowić się, jaki będzie miało skutek umieszczenie klauzul abuzywnych w umowie w sprawie zamówienia publicznego. Czy ich umieszczenie spowoduje, iż nie będą wiązały wykonawców? Czy też konieczne jest orzeczenie Krajowej Izby Odwoławczej (KIO) w celu stwierdzenia ich abuzywności? Odpowiedź na powyższe jest niezwykle ważna, bowiem może się zdarzyć, iż takie postanowienie zostanie w umowie w sprawie zamówienia publicznego umieszczone i konieczna będzie analiza skutków z tym związanych oraz działań, jakie należy podjąć dalej.

Możliwe jest odwołanie

W uzasadnieniu do prawa zamówień publicznych wskazano, iż w przypadku, gdyby wykonawca miał zastrzeżenia co do umieszczonego projektowanego postanowienia umownego, będzie mógł...