Pamiętajcie o królu bluesa

autor zdjęcia: BMG

źródło: Rzeczpospolita

Gary Moore (1952–2011), gitarzysta, którego bardzo brakuje

autor zdjęcia: BMG

źródło: Rzeczpospolita

Boks „The Sanctuary Years”, 4CD, wydany przez BMG

Rewelacyjne nagrania z lat 1999–2004 przypomina czteropłytowy boks Gary’ego Moore’a – gitarzysty, który mógłby grać z Jimim Hendrixem bez żadnych kompleksów.

Wiadomość o śmierci gitarzysty 6 lutego 2011 r. w hotelu pod Malagą, gdy miał ledwie 58 lat, była wstrząsem dla świata rocka i bluesa. Badania wykazały zbyt duże spożycie alkoholu, choć przyjaciele zaklinali się, że Gary zaczął spokojne życie. Każdy, kto choć raz słyszał, jak śpiewa i gra wiedział, że to człowiek wulkan. Każdy album był erupcją talentu i emocji. Serce tego nie wytrzymało.

Moore (1952) pochodził z Belfastu, ale mając 16 lat, przeniósł się do Dublina, by dołączyć się do grupy Skid Row, której wokalistą był Phil Lynott. Moore pokochał szczególnie model gitary Gibson Les Paul z 1959 roku – słynący z soczystości dźwięku blues-rockowy odpowiednik słynnych skrzypiec Stradivariusa.

Na tej gitarze grał pierwszy mistrz Gary’ego, wielki Peter Green, któremu bluesową sławę zawdzięczał Fleetwood Mac, a wcześniej kontynuację sukcesów Bluesbreakers Johna Mayalla. Wyjątkowe brzmienie instrument miał zawdzięczać majsterkowaniu Greena, który grzebiąc w gitarze, przekręcił zamontowany w niej magnes. Gdy Green zaczął mieć kłopoty zdrowotne, Moore odkupił gitarę za 110 funtów i zachwycał...