Wino Krzyżaków
Wraz z upadkiem Akki zakon krzyżacki rozpoczął poszukiwania lokalizacji dla swojego władztwa. Ich siedzibą w nieodległej przyszłości miały się stać Prusy, co również wpłynęło na historię wina w regionie.
Jedną z podstawowych zasad zakonów rycerskich powstałych w Ziemi Świętej było ślubowanie życia w pokorze i ubóstwie. Bracia mieli otrzymywać w ciągu dnia określoną porcję żywności i napitku, co miało umacniać ich umiarkowanie. W dodatku byli zobowiązani do tego, by nie przywiązywać się do dóbr doczesnych i nie gromadzić majątku, a wszystko w celu pełnienia służby na rzecz wspólnoty Kościoła. Jasne się stało z czasem, że bez odpowiedniego uposażenia zakony rycerskie nie będą mogły spełniać swojej roli. Stąd też ówcześni możnowładcy i rycerze posiadający majątki w Ziemi Świętej przeznaczali ich część na potrzeby zgromadzeń rycerskich. Odpowiednią ich ilość otrzymał także zakon krzyżacki, założony przez niemieckich kupców z Bremy i Lubeki podczas oblężenia Akki w 1190 r.
W ramach gospodarczego zaplecza zakon krzyżacki posiadał w Ziemi Świętej m.in. winnice. W świetle źródeł wzmiankowanych jest kilka z nich: od 1196 r. były to m.in. winnice w Jafie, Antiochii, Sydonie czy Shuf. Statuty zakonu krzyżackiego dość dokładnie podają opis winnic nabytych w 1220 r. w okolicach Mi’liji (dzisiejsza Galilea – przyp. aut.), gdzie znajdował się zamek wybudowany w 1160 r. przez krzyżowców – Castellum Regis. Został on przekazany przez Ottona z Botenlauben, frankońskiego...
Archiwum Rzeczpospolitej to wygodna wyszukiwarka archiwalnych tekstów opublikowanych na łamach dziennika od 1993 roku. Unikalne źródło wiedzy o Polsce i świecie, wzbogacone o perspektywę ekonomiczną i prawną.
Ponad milion tekstów w jednym miejscu.
Zamów dostęp do pełnego Archiwum "Rzeczpospolitej"
ZamówUnikalna oferta