Frankowicze chcą korzyści

Umowy kredytów frankowych – nieważne czy bezskuteczne i dlaczego w całości?

Według dyrektywy EWG 93/13 ochrona konsumenta ma bronić przed nieuczciwymi postanowieniami umów. Powyższą dyrektywą państwa członkowskie zostały zobowiązane do wprowadzenia odpowiednich przepisów spełniających poniższe cele:

1. warunki umowy, które nie były indywidualnie negocjowane, mogą być uznane za nieuczciwe, jeśli stoją w sprzeczności z wymogami dobrej wiary, powodują znaczącą nierównowagę wynikających z umowy praw i obowiązków stron ze szkodą dla konsumenta (art. 3 ust. 1 dyrektywy 93/13);

2. na mocy prawa krajowego nieuczciwe warunki w umowach zawieranych przez sprzedawców lub dostawców z konsumentami nie będą wiążące dla konsumenta, a umowa w pozostałej części będzie nadal obowiązywała strony, jeżeli jest to możliwe po wyłączeniu z niej nieuczciwych warunków (art. 6 ust. 1).

Wyrokiem z 19 września 2023 r. (II CSKP 1627/22) Sąd Najwyższy – w składzie: Dariusz Pawłyszcze, Romuald Dalewski i Jarosław Sobótka (sprawozdawca) – uchylił wyrok Sądu Apelacyjnego w Warszawie z 23 lipca 2020 r. (VI ACa 768/19) ustalający nieważność umowy kredytu hipotecznego walutowego z 2008 r. W uzasadnieniu wyroku wyjaśniono, że nie ma jednolitego stanowiska SN w sprawach „frankowych” – wobec tego każda sprawa musi być traktowana indywidualnie. Przeciwko uznawaniu za nieważne umów po wielu latach przemawia brak ich sprzeczności z prawem, więc...