Jak Henryk VIII uniezależnił Anglię od Rzymu

autor zdjęcia: The Parliamentary Art Collection

źródło: Rzeczpospolita

Królowa Katarzyna Aragońska błaga króla Henryka VIII o rezygnację z rozwodu. W tle widać dwóch kardynałów: Thomasa Wolseya i legata papieskiego, Lorenza Campeggio. Obraz Franka O. Sulisbury’ego z 1910 r.

3 listopada 1534 r., 489 lat temu, parlament Anglii uznał swojego króla, Henryka VIII Tudora, za głowę Kościoła Anglii. Po jedenastu wiekach Albion uwalniał się spod krępującej zależności od papiestwa. Nie chodziło jedynie o zerwanie łączności duchowej ze Stolicą Apostolską i Kościołem, ale o wielką rewolucję o charakterze ustrojowym. Władza papieska w średniowieczu sięgała głęboko w życie każdej europejskiej monarchii. Biskup Rzymu sprawował najwyższą władzę prawodawczą i sądowniczą w Kościele. Te atrybuty w połączeniu z dogmatem o jego nieomylności w sprawach wiary i moralności czyniły papieża najwyższym mediatorem, arbitrem i jurorem polityki europejskiej, którego werdykty były ostateczne i niepodważalne. Pod koniec pierwszego milenium „Wikariusz Chrystusa”, wspierany przez sobory, uzyskał monopol stanowienia norm prawa kościelnego. Rzym domagał się...