Ulga badawczo-rozwojowa – zagadnienia praktyczne

Podstawowym założeniem ulgi badawczo-rozwojowej jest umożliwienie przedsiębiorcom dodatkowego odliczenia wydatków ponoszonych na taką działalność. Zarówno podatnicy PIT, jak i CIT, uzyskujący przychody inne niż przychody z zysków kapitałowych, mogą odliczyć je od podstawy opodatkowania podatkiem dochodowym. W praktyce oznacza to, że wydatki przedsiębiorcy są kosztem podatkowym dwukrotnie – raz jako zwykły koszt uzyskania przychodu i drugi raz, kiedy są odliczane w ramach ulgi B+R w zeznaniu rocznym (jako tzw. koszty kwalifikowane).

Działalność badawczo-rozwojową należy rozumieć jako działalność twórczą obejmującą badania naukowe lub prace rozwojowe, podejmowaną w sposób systematyczny w celu zwiększenia zasobów wiedzy oraz wykorzystania zasobów wiedzy do tworzenia nowych zastosowań.

Pod względem funkcjonalnym oznacza to, że każde przedsiębiorstwo, które tworzy nowe produkty lub usługi albo też podejmuje prace nad ich ulepszeniem, może spełniać przesłanki prowadzenia działań B+R kwalifikujących się do ulgi.

Ulga badawczo-rozwojowa w obecnym kształcie została wprowadzona w 2016 r. i od początku jej funkcjonowania z roku na rok cieszy się rosnącym zainteresowaniem. Zgodnie z rządowymi danymi statystycznymi w 2016 roku z ulgi skorzystało 571 podatników, a w roku 2021 liczba ta wynosiła już 3606.

Nowelizacja z 1 stycznia 2022 r. zwiększyła jeszcze dodatkowo atrakcyjność ulgi, bowiem zwiększone zostały maksymalne kwoty kosztów kwalifikowanych. Dzięki niej przedsiębiorcy o statucie Centrum Badawczo Rozwojowego mogą odliczyć 200 proc. ponoszonych kosztów zamiast dotychczasowych 150 proc.

Kwestia pozostałych podatników uprawnionych do skorzystania z ulgi B+R uregulowana została w przepisie art. 18d ust. 7 pkt 3 ustawy o CIT, zgodnie z którym kwota kosztów kwalifikowanych nie może przekroczyć:

1)

7

w przypadku gdy...