Warunkiem ochrony jest nowość oraz indywidualny charakter

Ocena indywidualnego charakteru wzoru musi być dokonana w odniesieniu do specyfiki danego produktu. Swoboda twórcza wynika ze stopnia nasycenia wzornictwa w danej dziedzinie.

Sąd UE po raz kolejny zajął się istotnym aspektem, jakim jest indywidualny charakter wzoru przemysłowego. Przedmiotem rozstrzygnięcia sądu była ocena decyzji Urzędu Unii Europejskiej ds. Własności Intelektualnej (EUIPO) unieważniającej prawo do spornego wzoru wspólnotowego, konkretnie w odniesieniu do produktów z klasy 25 klasyfikacji lokareńskiej – materiałów budowlanych. Wydane orzeczenie potwierdza, że ocena indywidualnego charakteru wzoru musi być dokonana w odniesieniu do specyfiki danego produktu.

Nie ulega wątpliwości, że wzornictwo przemysłowe to dziedzina posiadająca niejednorodną naturę – znajduje się na styku sztuki, przemysłu i handlu. Obejmuje wzory o wymyślnym designie o charakterze zdobniczym, ale też takie, których aspekt wizualny oraz jego oryginalność nie są z punktu widzenia przeciętnego odbiorcy istotne na równi z ich funkcjonalnością. Nierzadko nie zdajemy sobie sprawy, jak wiele z otaczających nas rzeczy potencjalnie podlega ochronie prawnej, stanowiąc przedmiot prawa z rejestracji.

W kontekście własności intelektualnej „wzór” produktu to zazwyczaj jego kształt lub zastosowana w nim ornamentyka. Wzór chroni zatem wizualny aspekt produktu, nie koncentrując uwagi na sposobie jego działania. Ochrona wyglądu (postaci) produktu uwarunkowana jest jego charakterystyką. Łatwo sobie zatem wyobrazić, że pośród wzorów trójwymiarowych chroniony...